Aralık 4, 2025
Hayatın hiçbir aşamasına asla uyum sağlamadığını hisseden başka kimse var mı?
Şu anda 23 yaşındayım ve bu güne kadar hiçbir şeye uyum sağlayabildiğimi sanmıyorum, sadece oradan geçiyordum. Çocukken her zaman sosyal olarak dışlanmış biriydim ve diğer çocuklar gibi oynamazdım (oynadım ama sonra davranışlarımdan veya kuralları çiğnememden şikayet ederlerdi örneğin) onların hiyerarşilerini asla anlamadım. Ergenlik çağındayken, her zaman aynıydım, ortaokuldaki zümrelere ya da başka hiçbir şeye asla uyum sağlayamıyordum ve ne kadar antisosyal olduğumdan dolayı insanlar beni sıkıcı ya da ürkütücü buluyordu. Lisede de hemen hemen aynıydı, sarhoşken bir şeyler hissetmek için bile partilere giderdim ama asla diğer kızlarla havadan sudan sohbet etmeyi başaramazdım, örneğin gençken gittiğim her yer spor, kilise, kulüpler vb. olabilirdi. Hiçbir zaman uyum sağlamadım ve hoşuma bile gitmediğinde ders çalışmaya zorlandığımı hissettim, bitirince daha iyi olacağını düşündüm. Yetişkinlik geldi ve çalışma dünyasını keşfetti, tabi ki hiç uyum sağlayamadım, öfkeyle ilk işten ayrıldım ve patronuma defolup gitmesini söyledim. Yani, yurtdışında üniversiteye gittim ve yine aynı hikaye, oda arkadaşlarına uymuyorum, diplomama uymuyorum, kendimi küçümsediğim bir şeyi (bilgisayar bilimi) okumaya zorluyorum gibi geliyor ve dürüst olmak gerekirse bunun nedeni, üniversitede mümkün olan en az şeyi yaparken tam zamanlı bir işte çalışmayı mümkün olduğu kadar geciktirmem.
Sadece parayı istedim. Ama olay şu ki, hayatın her aşamasını her zaman reddettim, diğer çocukları aptal ve onların sosyal hiyerarşilerini saçma buldum, ayrıca bir genç olarak ve şimdi bir yetişkin olarak yetişkinliği reddediyorum ve 9-5 eziyetini ve bir bütün olarak kapitalizmi saçma buluyorum. Tuhaf çünkü lisedeyken öğretmenler ve diğer ebeveynler kendime çok odaklandığımı ve diğer gençleri görmezden geldiğimi ve eğitimimi geliştirmek istediğimi düşünüyorlardı ya da çocukken daha hızlı öğrendiğim ve başarılı olacağım için yetenekli olduğumu düşünüyorlardı ama o bile değil, bunların hiçbirini asla istemediler. Sadece bu gezegene hiç uymadığımı düşünüyorum ve henüz 23 yaşındayım.
Etiketler:
2 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
Most definitely! I can’t say about the American school system for I grew up as a Canadian and in Christian schools, so I never got to experience the clique system I’ve heard about. All I know is that I’m autistic, and grew up with that + social anxiety all the way up until a little after my first undergraduate degree was completed in Computer Science. Where socializing in general for me was my personal hell, for coupled with a toxic parent that constantly forces a kid to “socialize”, sometimes resorting to threats without actually giving an autistic kid the toolkits to do so, fun stuff.
Like no key, this anime I watched this year called “Wind Breaker” taught me more effectively about mental health and emotional growth more than my shit parents and the people around me ever did. Where the overall message of the show was that “*Don’t give up on people. There will be someone, or a group of people out there who will accept you for* ***who you are,*** *and not what you do or accomplish in life. Don’t be afraid to jump right in!*”. I’m fine mentally now, but if it was years ago when I wasn’t, I 100% would’ve cried at the message the story told. Emotional and mental growth was about going about it at your own pace. Not because people or society forced you to do so.
One thing I learned from my many fun attempts at socializing – don’t get to strung up on what people think; and don’t try to fit in at all, if it means compromising on your beliefs and lifestyle. You will always find those whom you won’t mesh at all with, but after many trial and error you’ll find your people.
My career aspirations? Phhft I have none. As long as I have a full-time job that allows me to earn enough to be financially stable and independent that’s all that matters to me. So if that’s going to be the case, study something in which truly interests you. For if you’re bored or even stressed – information ain’t going to even enter your brain at all.
It’s good that you don’t easily fit it.
If you fit in everywhere = you fit in nowhere. It’s like if you like every girl, then no girl will like you back (because she ain’t special).
Now, do you have any friends, community, or hobby groups? What other subreddits are you into?
Those are the real ‘fitting in’ that matters.
Good luck!