Hayatımla ne yapacağımı bilmiyorum, kendimi başarısız hissediyorum.

Annem sürekli kendimi başarısız biri gibi hissetmemi sağlıyor. Bağlam olarak, uzun yıllardır üniversiteye girip çıkıyorum. Geçen sene tekrar dönmeye karar verdim, genel eğitimimi online olarak tamamlıyorum. Ancak ne yapmak istediğim konusunda hala kararsızım. Başlangıçta ofis yönetimi alanında bir ortak arayışına girecektim ama annem bunun iyi bir seçim olduğunu düşünmedi. Onun yerine hemşire olmamı istiyor ama ona karşı dürüst oldum ve hemşirelik yapmak istediğimi düşünmediğimi söyledim. Ama bunu söylediğimde bana çok kızıyor. Sağlık hizmetlerinde çalışmayı umursamıyorum, sadece hemşirelikle ilgilenmiyorum. Bir süre tıbbi laboratuvar teknolojisine baktım ve bu ilgimi çekti ama ne yazık ki üniversitemin bu konuda bir programı yok. Okulum yalnızca hemşirelik, radyoloji ve sonografi sunuyor. Bunlardan birini seçmek zorunda kalsaydım radyolojiyi seçerdim ama programımız çok rekabetçi ve girilmesi zor. Bildiğim kadarıyla sadece 10 kişiyi kabul ediyorlar.

Şu anda kendimi o kadar kaybolmuş hissediyorum ki, annem de her zaman yaşımı gündeme getiriyor ve bana şimdiye kadar çoktan işgücüne girmiş olmam gerektiğini söylüyor. Bir ay kadar önce 24 yaşıma girdim. Şu ana kadar hayatımda hiçbir şeyi başaramadığımı söyledi. Ayrıca beni benden daha genç, daha önce mezun olmuş ve şu anda çalışan insanlarla karşılaştırıyor. Bu beni çok kötü hissettiriyor, hatta birkaç kez ağladım çünkü kendimi büyük bir başarısızlık gibi hissettim. Deniyorum ve ona bir yol bulacağımı söylemiştim ama bu, kendimi sürekli baskı altında ve aceleyle hissettiğim bir noktaya geldi. Bu kadar yılımı boşa harcadığım için kendimden nefret etmeden duramıyorum. Uzun zaman önce mezun olabilirdim ama 24 yaşındayım ve hâlâ kararsızım.