Hareketli hareket

Bugün 22 yaşına girdim. Yansıttığım gibi, zamanın kaymasını hissediyorum ve biten şeyleri bulma şansı. Hayattan ne bekleyeceğimi bilmiyorum, ama bir şeyler yapmam gerektiğini biliyorum.

Durumum karmaşık ve kendimi sıkışmış hissediyorum. Konuşacak kimsem yok – ailem sadece işleri daha da kötüleştirecekti ve arkadaşım yok. Dünya bana baskı yapıyormuş gibi geliyor. Ailem beni son umutları olarak görüyor, ama bu beni öldürüyor.

Quebec’teki birinci kuşak Haitili göçmeniz. Tek olarak annem inanılmaz derecede çalışkan, 16 saatlik hemşirelik vardiyaları yapıyor ve spor salonuna çarpıyor. İnanılmaz.

Fakat Haitililer, özellikle ailem kırıldı. Büyümek acımasızdı – şiddet, üzüm, dengesizlik ve sürekli hayatta kalma. Ailenin son umudu olan “akıllı olan” olarak görüldüm.

9. Sınıf civarında, Frank olmak için kardeşlerim başarısızlık olarak belirlendiğinde, okulda ciddi sorunlar yaşamaya başladım. Zorbalığa uğradım ve izole oldum. Sık sık gitmeyi reddettim, günlerimin çoğunu parkta ağlayarak ve gitmeyi istedim.

Annem beni bir ABD binişine katılmaya itti, bana hiç sahip olmadığı fırsatlar vermek için borç aldı. Ama sadece işleri daha da kötüleştirdi. Kültürler arasında zorbalık, izole ve parçalandım. Travma beni değiştirdi. Bir konut yatılı okula zorlanan Hintli bir çocuk olduğumu hissettim – Ariened ve yalnız. Orada üç yıl geçirdim, neredeyse hiç kimsem yoktu. Tamamen sessiz ve çaresizlik yaşadım. O yer beni sonsuza dek değiştir, geri döndüğümde bir daha asla aynı değildim.

Ama annem kadar çalışkan oldum ve bir iş buldum ve bir üniversiteye kaydoldum. Yaptığım Penny’yi kurtardım ve akıllıca yatırdım. Yaklaşık 60 bin dolar kazandım ve kendime 100K ile Uni’yi bitirip nihayet laneti kırıp anneme bakmam için söz verdim. İnsanlar bana akıllı olduğumu söyledi ve onlara inanmak istedim. Ama derinlerde, matematik konusunda tutkulu olmadığımı biliyordum. İlk iki yıl geçti ve ben mükemmel olmazken, çok kırılgan altyapı üzerinde başardım. Yıl önce bıraktığım BS hala mevcuttu ve aylar sonra aylar sonra yavaşladı ama her şey çökene kadar Foward’ı itmeye devam ettim. İşim tam anlamıyla yandı, tehlike güvenliğim, kendimi savunmak için tasarruflarımın büyük bir kısmını bırakmalıydım (hakkında yazamıyorum bile gerçekten kötü) ve onunla yön duygum. Başa çıkmak için çok fazla oldu. Üçüncü yılıma gelindiğinde sarılıyordum. Güvenlik açığımdan yararlanan yaşlı bir kadına dahil olma hatasını yaptım. Diğer aile üyeleri küçük servetimin beni manipüle ettiğini duydu ve benden de yararlandı. Ve yıl sonunda, tasarruflarımın yarısını kaybettim, tüm sınıflarımı başarısız oldum, GPA’m düştü, matematikte bir kariyer hayallerimle veya başka bir şey.

Bu, sadece bunun hakkında yazmanın atlamak istememi sağlayan çok karmaşık bir durumun aşırı basitleştirilmesidir. Beni bu kadar zor bir yere koyduğu için onu asla affetmeyeceğim.

Şimdi, 2026’da mezun olmalıyım, ama çok uzaktayım. Ve en zor kısım annem. Duygusal olarak şantaj yapıyor, dışarı çıkıp onu terk edersem kendine zarar vermekle tehdit ediyor. Son umudum olduğumu görüyor. “Eğitimim” için her şeyi bıraktı, ama bana göre, daha az yatırım gibi ve daha çok kontrol gibi geliyor – beni rehin tutması için bir yol. Buna her zaman kızdım. Kullandığımı hissediyorum, sanki geleceğini güvence altına almak için bir araçım gibi. Yavaş yavaş beni kızdırıyor. Bu konuda onunla ya da herhangi biriyle hiçbir zaman sevgi dolu bir ilişki geliştirmedim. Kendimden ve her bedenden nefret ediyorum ve yavaş yavaş acı ve kırgın oluyorum.

Zamanımın çoğunu bir ilgisizlik sisinde geçirdim, nereye gideceğimden veya hayatımın kontrolünü nasıl kontrol edeceğimden emin değilim. Ama şimdi, değişmem gerektiğini biliyorum. Çaresizlik içinde yaşamaya devam edemem.

Sorun şu ki, nasıl yeniden başlayacağımı bilmiyorum. Nasıl plan yapacağımı veya ileriye doğru bir yol bulacağımı bilmiyorum. Gelecekten çok fazla üzüntü, öfke ve korku var. Ama hepsine rağmen, ilerlemek istiyorum. Bunu anlamak istiyorum. Nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Derecemi bitirmek istiyorum ama artık matematik alanında kariyer istemiyorum, nereye gideceğimi bilmiyorum.

Teşekkür ederim