Gerçekten erkeklerden nefret ediyorum.

Gerçekten erkeklerden nefret ediyorum. Nüfusun bir kesimi olarak tamamen geri alınamazlar. Öfkenin yanı sıra gerçek bir duygu gösteremeyeceklerdir. Gösterebilecekleri her şey sadece bir amaç için bir araçtır. Sürekli duyuyoruz. "Evlenene/çocuk sahibi olana/birlikte taşınana kadar böyle değildi" "(X, y, z) hissettiğini bile bilmiyordum …" Aşk? İşlemsel olmadıkça sevmenin ne anlama geldiğini bilmiyorlar.

Duygularını nasıl kontrol edeceklerini hiç öğrenmediler, sadece dünyadaki diğer tüm nüfusları boyun eğdirmek için şiddet ve hakimiyete güveniyorlardı. Bu nedenle, diğer insanlardan muazzam miktarda duygusal, fiziksel, ev, ruhsal, zihinsel vb. Emek olmadan toplumda nasıl işlev göreceklerini bilmiyorlar. Her suçlama bir giriştir. En ufak bir algılanan ihlalde faul ağlayan ilk kişilerdir ve onlar olmayan herkesin baskısında neşeyle eğlenen ilk kişidir.

Kendilerini dünyanın koruyucuları olarak boyarken, aynı zamanda çoğu kadın ve azınlıkların korunması gereken tek şey olduklarını görmezden geliyorlar. Bir başkasının yaşanan deneyimini, müdahale etmeden, savunma yapmadan, oynamadan empati kuramaz, hatta dinleyemezler. "Şeytan Avukatı"kurban suçlamak, "Tüm erkekler değil"vesaire.

Kelimenin etrafını atmaktan bıktım "yanlış kadın" Sanki ırkçılık veya kadın düşmanlığı ile eşitmiş gibi. Azınlıklar erkeklerin nefretiyle uğraştıklarında, saldırıya uğramış, taciz edilir veya ölürler. Erkekler misandry ile uğraştıklarında, çürük bir ego alırlar. Sadece çeneni. Yumruklamak için biraz alçıpan yok mu?