Gerçekten çalışmaya dayanamıyorum.
Ben hiçbir zaman çalışan biri olmadım, yani çalışmaktan kesinlikle tüm kalbimle nefret ediyorum, yaptığım en uzun iş 4 aydı (iki yıl boyunca 5 İşim oldu). İnsanların nasıl bu şekilde yaşayabildiklerini gerçekten anlamıyorum, “ayrıcalıklı” veya “Tembel” olarak anılmayı kabul ediyorum ama okul konusunda da aynı şeyleri hissettim. Her okul yılında yaklaşık 50 devamsızlığım oluyordu ve işte o kadar çok gün var ki sırf okula gelmemek için hasta numarası yapıyorum. Gerçekten çalışabileceğimi ve bununla iyi olabileceğimi düşünmüyorum, insanların bunu nasıl yapabildiğini anlamakta zorlanıyorum ve bu bana zihinsel olarak bir şeylerin ters gittiğini düşündürüyor. Hayatımın geri kalanını bu şekilde yaşayamam bunu değiştirmek için yapabileceğim bir şey olmalı ya da bu işler dışında para kazanmak için yapabileceğim şeyler olmalı. Kelimenin tam anlamıyla hiçbir şey yoksa, ben sadece bir zavallı olmaktan ve 40 yaşıma kadar ailemle yaşamaktan memnunum.
Etiketler:
Benzer İçerikler
Lütfen yardım edin, hayatta sıkışıp kaldım!!
26 yaşına yeni girdim ve neredeyse bir yıldır bir ilişkim var. Bir aileden ve evlere bakmaktan bahsediliyordu ama açıkçası ben hayattaki konumun yakınında bile değilim. İşin iyi tarafı...
Beşeri bilimler ve/veya sosyal bilimler alanında okula gid...
derinlerde büyüdüm "bilgisayar bilimi/mühendislik işi almak" zihniyet Tür. Artık yirmili yaşlarımın başındayım ve sonunda Lockheed-Martin ya da ona benzer bir şey için çalı...
Artılarım ve eksilerime göre bana kariyer önerileri
Artıları: Mantıklı, hızlı zekalı, yaratıcı, akıllı kitap, zamanlı, çalışkan, uyarlanabilir, problem çözmeyi ve insan etkileşimini sever. Eksileri: Sessiz, endişeli, başkalarını...
Perspektif
Herkese merhaba. 25 yaşındayım ve hayatta biraz kaybolmuş hissediyorum. Karşılaştırmanın neşe hırsızı olduğunu biliyorum ama yanlara bakıp herkesin hayatının nasıl ilerlediğini gör...
“Başarının” artık başarılı hissettirmediğini ne ...
Yıllarca bir sonraki unvanın, terfinin veya maaş çekinin sonunda işe yarayacağını düşündüm hissetmek anlamlı. Sonra bir gün tüm bu kilometre taşlarına ulaştım… ve hala kendimi dü...
Yapı arıyorum
Şu anda çalışıyorum bir okul kafeteryasında çalışıyorum bana istediğim hayatı verecek bir kariyer değil bu söyleniyor işimde çok çalışmayı seviyorum çünkü personelimiz az ama ay...
16 yaşında okulu bıraktı, 10 yıl hayatta kaldı, bir ş...
26 yaşındayım. 16 yaşında liseyi bıraktım ve dört yıl garsonluk yaptım. Kovid vurduktan sonra yolu değiştirmeye karar verdim. Üniversiteye param yetmiyordu, bu yüzden ofis işlerinin gı...
Hızla koştum hayatta başarısız oldum
5 ay önce işe yaramaz bir bölümle (psikoloji) mezun oldum ve sonunda bir iş buldum, ancak bu bir benzin istasyonundaki asgari ücretin bir dolar üzerinde. Başlangıçta psikiyatri alanında yü...
Neredeyse 30 yaşındayım, tamamlanmamış üniversite dipl...
Merhaba reddit severler, 26 yaşındayken birçok nedenden dolayı memleketim Güney Amerika'dan ayrıldım. Orada tam zamanlı bir sanatçıydım. Daha sonra tüm birikimimi Avrupa'ya gelmek için k...
26 yaşında, meteliksiz, depresyonda ve hiçbir becerisi yo...
Uzunluk için şimdiden özür dilerim, ancak şimdiye kadar yalnızca perakende olarak çalıştım. Walmart'ta bir süre başarı elde ettim, orada 4 yıl çalıştım ve 3 yıl yönetici pozisyonun...
Being a loser will get old real fast as your frontal lobe develops.
Work doesn’t have to be a drag and, if you use your youth wisely, you’ll land something you love. Even if you fuck around for the next 10 years, you’ll still have time to find something you like, or at the very least don’t mind spending 8 hours a day doing.
Back in the day working actually resulted in a return for your efforts. You used to be able to build a nice life for yourself on a 40 hour work week, even doing what people sometimes call “entry-level” jobs. Those days are long gone.
You’re not alone having a hard time wrapping your head around this. Its soul crushing to enter the work force full time and know you’ll still be poor and barely getting by at the end of the day.
If you’re unlucky enough to have low IQ or be disabled or suck at school, or you’re unlucky enough to not have rich parents to put you through university, etc, etc… then you’re gonna have a bad time entering adult life (me too, man).
People will chalk it up to laziness, and that might be partially true, but when the future is bleak, good jobs are few and far inbetween and your efforts are hardly rewarded, of course we are going to have an issue with young people building work ethic. One part of the equation is getting off your ass and doing work you might not want to do, but the other part of the equation is supposed to be employers paying you a fair living wage to do so.
Most jobs you would get at your age do suck. Pick something you’d like to try. Doing a personality test like meyers Briggs may give you insight to what aligns with your personal values. Research different careers and what might interest you.
Therapy might help. No one loves working min wage jobs (likely what you’re doing), but most people are able to at least tolerate it. Why didn’t you like school? Do you really think you’re lazy? I’m sorry to say that being lazy now will not help you work less later in life. I’m sure there’s something you’d enjoy doing
Isn’t there anything that you like to do for its own sake even if you aren’t being paid? Music? Helping people? Building something? Working on cars?
There’s no short cuts in life
I effing hate it too. I start
out
okay but by a few months in.. im depressed and hate my
life
I mean it’s called work, I would venture to assume most people don’t inherently like it, but it’s must be done at some point imo. Have a hobby or heavy interest in anything you could monetize in some way?
“Build your own dreams, or someone else will hire you to build theirs”
– Farrah Gray
Just here to say me too. ♥️ 🫂