Geleceğim mutsuz hissediyor ve kayboldum

29m, bağımsız olduğum ve bir işim olan başka bir şehirde bir işim vardı. İpotekte çıkmaz bir işti ama bir şeydi. Bir süre sonra orada mutlu değildim, bu yüzden hukuk fakültesini sürdürmek için ailemle birlikte geri dönmenin iyi olacağını düşündüm. LSAT Hazırlık tam zamanlı çalışırken benim için iyi gitmiyordu, bu yüzden işsiz olsaydım tam zamanlı çalışmaya odaklanabileceğimi düşündüm. 12 ay sonra bu testte hiç gelişmedim. GPA’m kolejde 2.8 idi (üniversitede evde yaşıyordum ve ciddi depresyon vardı), bu yüzden burslarda herhangi bir hukuk fakültesi şansı için 170+ ihtiyacım var. Geçen yıl bu hareketi yaptığımda sürüldüm ama şimdi sadece bir moron gibi hissediyorum.

Şimdi: 13 ay boyunca işsiz, 30’u iterken ebeveynlerle yaşamak, hukuk fakültesinden vazgeçmek, hiç kız arkadaşı, arkadaş grubu yok, kariyer planı yok, yetenek yok, medya tüketimine bağımlı. Tüketimimi en aza indirmeye çalışıyorum ama benim için sahip olduğum tek şey ekonomi ve ipotek alanındaki bazı iş deneyimim. Bazı enstrümanlar klavyem var Bass Daw Daw ama hayal kırıklığına uğramış bir hobi olmanın geçeceğini sanmıyorum. Spor salonuna gidiyorum.

Bu tür çalışma geçmişi ve minimal referanslarla kariyeri ne yapabilirim? Ayrıca bir omurga füzyonu geçirdim, bu yüzden esnafta fiziksel iş yapmak, hayatımın her günü zaten boyun ağrısına sahip olduğum için yapmamayı tercih edemeyeceğim bir şey.

Çocukluğumdan beri her zaman çok izole bir insan oldum ve dürüst olmak gerekirse sadece yaşlanıyor. Üniversitede lisede hiç kimse değildim. Timeleft Bumble BFF gibi uygulamalar aracılığıyla insanlarla tanışmayı denedim, ancak hiç kimse bir tanıdıktan daha fazlası olmayacak. Birçok insanın kendi gruplarına girdiğini görüyorum ama yine de yalnız kalıyorum, bu yüzden benimle bir sorun olduğunu hissediyorum