EVET APOTEMİ TÜREV KİTABI BENİ AZDIRIYOR

Evet, apotemi türev kitabı beni azdırıyor. O turuncu mavi kapağı, pürüzsüz cildi, ve üstündeki kocaman Türev yazısı beni kudurtuyor. Kalemimin o mükemmel sayfalarda yağ gibi kayışı aklımdan çıkmıyor. Türev çözmüyorken onu özlüyorum. Başka kitapların türev sorularını çözmek onu aldatıyormuşum hissine kapılmama neden oluyor ve ben bundan nefret ediyorum, kendimi ona ait hissediyorum. Ben bu kitabı almadan önce, üretildikten sonra benim onu alacağım rafa konana kadar başkalarının ona dokunmuş olması beni delirtiyor, sinirden küplere biniyorum. O bana aitmiş gibi hissediyorum. Evet, o bana ait ve bende ona. İçindeki örnekli çözümlerinde şefkati ve mütevazılığı hissediyorum. Onu çözmeye başladığımda bana önce kolay sorular verişi, yavaş yavaş alıştıra alıştıra kendini çözdürmesi… inanılmaz, o beni kolay sorularla oyalarken aklım hep sonraki sayfalarında. Kalemimi zor sorulara bastırıp köklediğimde bile bir yandan sonraki sayfaları karıştırıyor kendimi tutamıyorum. O pozisyondan pozisyona sokulmaktan tam kapanmayan kapağı adeta bana cilve yapıyor, beni istiyor. Bacaklarını… pardon kapaklarını ayırdığımda önümdeki her bir soruya gözüm gidiyor, kendimi tutamıyorum. Evet, ben apotemi türev kitabına azıyorum.