EVET APOTEMÄ° TÃœREV KÄ°TABI BENÄ° AZDIRIYOR

Evet, apotemi türev kitabı beni azdırıyor. O turuncu mavi kapağı, pürüzsüz cildi, ve üstündeki kocaman Türev yazısı beni kudurtuyor. Kalemimin o mükemmel sayfalarda yaÄŸ gibi kayışı aklımdan çıkmıyor. Türev çözmüyorken onu özlüyorum. BaÅŸka kitapların türev sorularını çözmek onu aldatıyormuÅŸum hissine kapılmama neden oluyor ve ben bundan nefret ediyorum, kendimi ona ait hissediyorum. Ben bu kitabı almadan önce, üretildikten sonra benim onu alacağım rafa konana kadar baÅŸkalarının ona dokunmuÅŸ olması beni delirtiyor, sinirden küplere biniyorum. O bana aitmiÅŸ gibi hissediyorum. Evet, o bana ait ve bende ona. İçindeki örnekli çözümlerinde ÅŸefkati ve mütevazılığı hissediyorum. Onu çözmeye baÅŸladığımda bana önce kolay sorular veriÅŸi, yavaÅŸ yavaÅŸ alıştıra alıştıra kendini çözdürmesi… inanılmaz, o beni kolay sorularla oyalarken aklım hep sonraki sayfalarında. Kalemimi zor sorulara bastırıp köklediÄŸimde bile bir yandan sonraki sayfaları karıştırıyor kendimi tutamıyorum. O pozisyondan pozisyona sokulmaktan tam kapanmayan kapağı adeta bana cilve yapıyor, beni istiyor. Bacaklarını… pardon kapaklarını ayırdığımda önümdeki her bir soruya gözüm gidiyor, kendimi tutamıyorum. Evet, ben apotemi türev kitabına azıyorum.