Erkek arkadaşlarımı vajinalarla hayal etmeden duramıyorum

Şu anda tam bir tren kazasıyım. GÜNLERDİR yemek yemedim, duş almadım, uyumadım ve hatta büyükannemi bana para göndermesi için yönlendirmedim. Buraya nasıl geldim? Nereden başlayayım ki?

Buna KESİNLİKLE heteroseksüel olduğumu söyleyerek başlamak istiyorum, burada kesinlikle eşcinsel saçmalığı yok. Yok, zip, sıfır. Bu duvarların sınırları içinde soyut, maddi olmayan, var olmayan eşcinsel saçmalıkları yaşanıyor.

Söylenen o ki, geçen haftadır rahatsız edici düşüncelere kapılıyorum – hayır – erkek arkadaşlarımın vajinaları olduğuna dair halüsinasyonlarla doluyum. Sıkı, pembe, marine edilmiş, kötü kokulu (iyi anlamda) küçük amcıklar. Bazı nedenlerden dolayı her zaman mükemmel cilalanmış bir iniş pistine sahiptirler.

Bu saçmalığın hiçbir mantığı ya da mantığı yok. Tamamen rahatlamış ve memnun olacağım, bir anda günüme devam edeceğim, sanki Kutsal Ruh’un içinde yaşıyormuşum ya da biseksüel bir iblis falan tarafından ele geçirilmişim gibi, her şey bembeyaz oluyor, yerini bu korkunç, mide bulandırıcı, son derece gerçekçi görüntüler alıyor – sanki gerçek hayattan daha gerçekçi, sanki bir tür gey DMT falan içmişim gibi.

Bu görüntülerde aslında hiçbir şey olmuyor, orada öylece uzanıp bana poz veriyorlar falan. Bu bölümler sadece 5 dakika kadar sürüyor gibi görünüyor ama kelimenin tam anlamıyla bütün bir HAYAT BOYU gibi geliyor. Sanki küçük ama organize bir panseksüel kartel beni defalarca kaçırıyor ve 30 yıl boyunca beni hiperbolik zaman odasında rehin tutuyor, beni serbest bırakarak sahte bir rahatlama hissi kazanmamı sağlıyor ve ardından bir saat sonra her şeyi yeniden yapıyor.

Ne düşüneceğimi, ne yapacağımı, nereye döneceğimi bilmiyorum. Cevap bulma çaresizliğinden inanmadığım bir Tanrı’ya dua ediyordum. Tıp tanrısının beni iyileştirmesi umuduyla evcil gerbilimin kurban edilmesini içeren eski bir Aztek ritüelini gerçekleştirmeyi yeni bitirdim. İşte bu, benim dibe vurduğum noktaydı.

Neyse, yazdığı tek şey bu. Bunu paylaşmaktan ne elde etmeyi umduğumdan emin değilim, sanırım kendimi biraz kaybolmuş hissediyorum. Şimdi izin verirseniz gidip gerbilimi gömmem gerekiyor. Bana şans dileyin, umarım bayılıp bir olay daha yaşamadan içeri girerim. Tekrar endişeli komşularla çevrili bahçemde uyanmak istemiyorum.