Düşük güven ve büyük hayaller

Herkes, düşük özgüvenin kim olduğunuzu ve geleceğinizi ne kadar etkileyebileceğini biliyor.
Küçük tedavilerin birini ne kadar etkileyebileceğini anlamanız için hayatımdan bir kesiti paylaşacağım.

Fakir bir ailede büyüdüm. ailem aslında harika insanlardı. Babam zengin olmamasına rağmen beni özel okula göndermek için çok uğraştı. ilkokullarımda. ama asıl sorunun nedeni buydu. yakın arkadaşlarım zengindi. ve her gün kendimi karşılaştırmaya başlayan biriydim. Büyüdüm ama gerçekten daha fazlasını istedim.
Borsayı seviyordum. Finans alanlarında bir iş sahibi olmayı gerçekten seviyordum. ama ailem hep doktor ya da mühendis olmamı istiyordu. ve lisede yöneticiliğe gitmeyi seçtiğimde ailemin artık benden umudu kalmamıştı.. O kadar çok çalışmaya başladım ki. iki yıl sonra kendime bir araba alabildim. daha sonra ustam için İtalya’ya gitmek istedim. İster inanın ister inanmayın, beni gerçekten ciddiye almadılar. bu yüzden yardım istediğimde yalan söylediğimi düşünüyorlardı. Arabamı sattım ve ülkemden çıkış masraflarımı ödedim. İtalya’ya gittim, iyi bir üniversitede mba okudum. Ancak sorun o zaman bile oldu, diğer insanlarla kıyaslanma baskısı altındaydım. şöyle şeyler: Mba mı okuyorsun? tam olarak hangi işi yönetmeniz gerekiyor? İtalya? Daha iyi bir ülkeye gidemedin mi? beni o kadar etkilediler ki gerçekten okuduğum şeyin sadece lisans olduğunu düşünüyordum. bu yüzden gerçekten konsantre olup öğrenemedim. bu arada yakın arkadaşım özel bir üniversitede diş hekimliği okuyor (giriş sınavı yok, sadece para var). Onun adına mutluyum ama ailemin onu tebrik etmesi ama benim değil beni gerçekten üzüyor.

Fransa’ya veri alanında başka bir yüksek lisans eğitimi almaya gittiğimde (burslu) başka bir zaman oldu
ve dürüst olmak gerekirse şu anda çok daha fazlasını öğrenebileceğimi fark ettim. Çalışmalarımı yeniden okumaya başladım. ancak tüm sınıf arkadaşlarım üst düzey analistler haline geliyor. ve ben basit bir işi bile güvence altına alamıyorum.
çok fazla baskı var. Öte yandan Fransa’da iş piyasası berbat durumda. iş bulmak o kadar zor ki.

Profilime %100 uyan işlere başvuruyorum. ve görüşmeden bile reddedildiğimi görünce bu beni o kadar baskı altına alıyor ki şu anda sağlık sorunlarım var.
Ülkeme dönemem. Eğer geri dönersem sözlerinin yeniden başlayacağını biliyorum. bana bunu yapamadığını mı söylüyorsun? başarısız oldun mu? ve açıkçası buna dayanamıyorum.

Bütün bunları söyledim çünkü şu anda kafamda kim olduğumu biliyorum, akıllı olduğumu biliyorum. harika şeyler yapabilirim. ama derinlerde, sahip olabileceğim güvenden dolayı acı çekiyorum ama yapmayacağım. Kendime var olduğumu kanıtlamam gerekiyor. bu kadar cehalet bazen beni boğuyor ve uyumama izin vermiyor.
Gerçekten bir şeyi kastettiğimi kendime kanıtlamanın, sahip olmam gereken güveni kazanmanın ve değerimi görebilmenin bir yolunu arıyorum.
Bu durum devam ederse ne olur hiçbir fikrim yok. pancarı 1 buçuk yıldan fazla oldu ve başka ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.