Cushy yazılım mühendisliği işim olduğu için şanslıyım ama çok mutsuzum

23 yaşındayım ve bu büyük şirketlerden birinde (ABD) bir yazılım mühendisi. Kıçımı lisede çalıştım, oldukça iyi bir büyük devlet okuluna tam bir yolculuk yapana kadar test notlarında kendimi öldürdüm. Elektrik ve bilgisayar mühendisliğinde uzmanlaştım. Özel beceriler akıllıca bir şey değildim ama röportajda iyiydim ve iyi notlar aldım, bu yüzden bir işe yol açan staj aldım.

İnanılmaz: Esnek, harika para ödendim, faydalar elde ediyorum ve güzel bir şehirde yaşıyorum.

Ama ben çok sefilim. İş beni sinirli ve hasta hissettiriyor. Ben iyi bir yazılım mühendisi değilim. Kolayca kafam karıştı ve bir şeyleri kendi başıma anlamaya zorlanmıyorum. İş zor, yılda 30 gün çağrı yapmalıyım ve iş arkadaşlarımı sevmiyorum. Ve AI’dan bıktım. Bunun için dışarı çıkmamız gerektiğinden nefret ediyorum, hayatın değiştiğini ve iyi olduğunu iddia ediyorum. İnsanlar AI’ya en çok berbat olan gibi davranırlar, bir sonraki işten çıkarma grubunda güvenli olacak ve belki de haklılar. Ama ihtiyacım gibi davranmaktan nefret ediyorum [insert our proprietary AI] Sadece bazı lanet e -postaları doğrulamak için. Bu noktada, beni yüceltilmiş bir sohbet botuyla değiştirirlerse iyi olurdum. En azından o zaman karar vermek zorunda kaldım.

Ben bir korkakım ve işleri nasıl değiştireceğimi bilmiyorum. Herkes bana bu kadar iyi bir anlaşma yapmamamı söylüyor. Ama bu kariyerde tanıtılacak veya ilerleme için olumsuz bir motivasyonum var, bu yüzden benim için sürdürülebilir olamaz. Ve ücret harika ama hiç çocuk sahibi olmak istemiyorum; Gerçek hayattaki isteklerim her ay kira yapmak ve sevdiklerimle zaman geçirmek.

Üniversitede yazma ve tarih dersleri aldım ve onları sevdim. Bunu son sınıfımdan daha sonra denemiş olsaydım, rüzgara dikkat etmiş olabilirdim ve mühendislik sınıf arkadaşlarımın aradığı bir ana dalına geçebilirdim "işsizlik konusunda uzlaşma." Yazılım mühendisliği şimdi benim için ileriye dönük tek yol gibi geliyor ama bunun doğru olamayacağını biliyorum. Genç olduğumu biliyorum.

Ayrıca dünyaya bir şey katkıda bulunduğumu hissetmek istiyorum. Yakındaki iyi ve kar amacı gütmeyen kuruluşlar için teknoloji işlerine bakıyorum ama çoğu iş listesi sadece daha fazla AI çalışması. Bir öğrenci olarak AI’nın ilginç olduğunu düşündüm. Ancak çevreye nasıl zarar verdiğini ve işlere zarar verdiğini gördükten sonra, büyük AI’lerden birini geliştiren bir şirkette gerçekten çalışma deneyimini gördükten sonra, her şeyin ne kadar kötü yönetildiğini fark ettim. Sadece benim için değil.

Buraya gelmek için çok şey yaşadım, depresyon ve aile sorunlarına rağmen kendimi liseye ve koleje ittim. Son zamanlarda küfürlü bir ilişkiden de çıktım ve bu beni hayat hakkında çok sorgulamamı sağladı. Geçmişimden daha az sefilim, ama yine de mutlu değilim.

Nankör görünmek istemiyorum. Bir yana, bu fırsatlara sahip olduğum için çok şanslı olduğumu biliyorum. Bu yüzden bir vardiyayı düşünmek zor. Ailemi gururlandırdım ve kendimi destekleyebilirim, bu da istediğim tek şeydi. Pek çok insan benim konumumda olmayı çok ister. Yine de çok tatmin olmadım. Çocuk olmayı ve kütüphaneci, sanatçı ya da yazar olmayı hayal ettiğimi hatırlıyorum. Keşke bunların herhangi birinin benim için mümkün olduğuna inanmaya geri dönebilseydim. Keşke bu kariyerlerden birini gerçekleştirmek için cesaretim ve enerjim olsaydı.

Bence bunu olabildiğince iyi yapıştırmak ve bir tür vardiya yapmak için tasarruf etmeye çalışmak en akıllı (ve en güvenli) olurdu. Ama ne yapmak istediğimi nasıl anlarım? Derecemde hangi seçenekler var? Yine de ayakta kalmayı göze alabileceğimden nasıl emin olabilirim?