CS’deki üniversite kıdemli her şeyden pişmanlık duyuyor ve geleceğim hakkında biraz kriz var

Bu yüzden, ortalama bir CS departmanına sahip ortalama bir devlet okulunda CS ve Veri Sci Double Major’um. Biraz staj deneyimim var, ancak zar zor bir şey yaptığım (ve zar zor bir şey alıyorum) şaka rollerinden. Oradaki insanlar (ve arkadaşlarım) iyi olduğumu söylüyor, ama sanmıyorum. Özgeçmişim gözden geçirildi ve mükemmel göründüğü söylendi, ama çok fazla patladığımı hissediyorum ve her şey bir dürtme ile çökecek bu boktan karton potemkin köy seti. Özgeçmişlerimden bazıları tam anlamıyla sadece aptal chatgpt şeyler. Herhangi bir teknik röportajda başarısız olacağım veya verildiğim OA’yı aktif olarak düzeltmeye çalışırken, gerçekten çok az geç olduğunu düşünüyorum. Birkaç yıl önce öğrendiğim birçok şeyi zar zor hatırlayabiliyorum (GPT öncesi dahil). Eğer şu anda olduğum yerdeydim ama 1 yıl önce, aslında gerçekten çatlamış ve stajlarla daha iyi başarı elde ederdim, ama şimdi bunların çoğuna başvurmak için çok geç.

Hedeflerim konusunda gerçekçi ve Faang’a ya da hayatım boyunca o katmana girmeyi beklemiyorum. Liseden beri Faang malzemesi olmadığımı biliyordum. Ama tek istediğim, boktan Asyalı ebeveynlerimden kendi başıma yaşayabilmek. Teknoloji dışı şirketlerde teknoloji rollerine, saf SWE yerine Swe-Be-Be-Jacent rollerine başvurdum. Ortalama olarak ayda gerçek bir insanla konuşuyorum, ancak stajyer işe alım yerine tam zamanlı işe alımlara geçtikçe, bu yavaşlama belirtileri fark ettim.

Ne yaparsam yapayım ortalamayı hissediyorum. Ve bu iş piyasasında ortalama olamazsınız. İlkokulda akıllı olduğumda bu kadar ortalama olduğum için kendimden çok utanıyorum. (Uzun hikaye ama ortaokuldan atıldım, bu da başarılı olamama veya "Paketin üstünde"). Birçok yönden dürüstçe CS’de bile pişmanım, ancak diğer birçok alanı, örneğin sert bilimleri kabul ediyorum, benim için daha da kötü seçimler olabilirdi ve bunları seçmiş olsaydım, övünmek için yarı yıldız notlarına bile sahip olmayacaktı. Ve oyunda çok ileride olduğum için, bunu yapmak için tam anlamıyla çok geç. Ayrıca ailem 4 yıllık öğrenimden daha fazla ödeme yapmayı reddediyor ve mezuniyeti geciktirmenin aptalca olduğunu düşünüyor (ve dürüst olmak gerekirse muhtemelen haklılar). Hemşireliğe veya esnaflara dönmeyi önerdiğimde, bu işlerde ne kadar kötü yapacağım konusunda yüzüme güldüler (ve yine haklılar, gerçekten fiziksel olarak zayıfım ve bu rollerde mücadele edeceğim).

Mezun olduktan sonra önümüzdeki yaz işler daha iyi olmazsa, dürüstçe tüm paramı Orta Batı’daki rastgele bir şehre otobüs biletlerinde geçirip geçirmem gerektiğini merak ediyorum. Belki de geri kalanını piyango biletlerine üfler, çünkü bu noktada neredeyse hiçbir fark yoktur. Tabii ki crummy ebeveynlerimin evine ve evinden servis yapmak zorunda. Bazen zaman geri dönebilir ve aileme daha fazla itaat edebilseydim, bu durumda olmazdım, ama sonra bunun bile yardımcı olmayacağını anlıyorum.

İdeal olarak, bu yıl her şeyle delirmem gerektiğini biliyorum, ama bu noktada, notlarımın 3.6 GPA’nın altına düşebileceği gerçek bir olasılık olduğunu düşünüyorum. Ayrıca, ailem de bir ustayı düşünmem için bana yalvarıyor, ama bunu yapmam gerekip gerekmediğini bile bilmiyorum – ya bir ustada bile başarısız olsaydı?

Daha fazla bağlam için Çinli Amerikalıyım, bir otizm DX’im var ve Protestan bir Hıristiyan geçmişi altında büyüdüm. Peki ne yapmalıyım ve ne kadar umutsuz görünüyorum?