Bir kasabanın ne durumda olduğunu tuvalet kokusundan anlayabilirsiniz

güneyin biraz kuzeyine gittim barların erken kapandığı ve rüzgarın pencerelerden not alıyormuş gibi uğuldadığı küçük bir kasabada kilitli kaldım araştırma olduğunu söyleyemiyorum ama ne için olduğunu söyleyemem ama bilim değildi bu sessizlikti gong’a ve her şeye geri dönüyorum herkes mavi mil etrafında koşuyor buzağılar makine parçaları gibi aralıklı olarak boşluğa bağırıyorlar kendi kendilerine idrar yapıyorlar kendilerini seçkin bir tarikatmış gibi elit olarak adlandırıyorlar asla hareket etmeyen aynı arabalarla dolu otoparkın önünden geçiyorum araba kullanmıyorum olaydan sonra otobüsler ön tarafta oturmaya çalışıyorlar bana köpeklere izin verilmediğini söylüyorlar onlara köpeğim olmadığını söylüyorum ama yine de tabelayı işaret ediyorlar ve bunu yalnız tavuk yiyen her erkek adına kişisel olarak algılıyorum balık arıyorum bunun yerine kanalizasyon borularından pas damlayan binalar gibi kan ve hatıra ağlıyor sonra pisuar kekleri var evet centerlink hala eski ter ve limon dezenfektanı gibi kokuyor burun deliklerinizi yakalayan keskin keskin koku o zamandan beri aynı koku 2004 belki odacıktaki bir hayalet gibi daha eski ve ben o pisuar keklerini kim tedarik ediyor diye düşünmeye başlıyorum onların ne zaman değiştirileceğine karar veriyor sözleşmeyi kim alıyor çünkü gerçek paranın olduğu yer teknoloji değil sidik ve porselen bahse girerim bunu Unanderra’daki bir depodan çalıştıran aynı üç şirket, sanki diğer her şeyi yapıyorlarmış gibi piyasayı kapatıyorlar, kamuya yardım kokusunu koruyorlar ve belki gong’daki sorun da bu her şey plastik bir perdenin arkasından kontrol ediliyor herkes düz beyazlar yudumluyor Çürümeyi ve akıntıyı fark etmiyormuş gibi davranıyor ama orada, köpüklerin altında, kanalizasyonlardaki köprülerin altında, bir gün keşfetmemizi bekliyor.