Ben (18f) hayatta hiçbir şey yapmak istemiyorum. Kendimi çok kayıtsız ve tutkusuz hissediyorum. Ben ne yaparım?

YetiÅŸkinlikte boktan olmanın bir ödülü olsaydı, sanırım kazanan ben olurdum. Yani, bir iÅŸim var (ama tembelim ve idare edecek kadar çalışıyorum). Ben devlet üniversitesindeyim (burada ödevleri erteliyorum ve idare etmek için yeterince ÅŸey yapıyorum). Bir araba için para biriktirmeye çalışıyorum (bazen biriktiriyorum… bazen yapmıyorum.)

Ama bunların hepsi ne için? Kendimi amaçsız hissediyorum. Ben sadece… oturup hiçbir ÅŸey yapmamak istiyorum. Çok acıklı bir durum. Yaptığım tüm bu ÅŸeyler, kendimi bunları yapmaya zorlamamdan kaynaklanıyor.

Ya okulu bırakıp çalışabilirim, ama sonra evde yaşamaya devam etmek zorunda kalacağım (şımartıldığım istifçi evi), VEYA kendimi ödev yapmaya, burs almaya, başka bir eyaletteki bir okula transfer olmaya ve başarılı olmaya zorlayabilirim.

Ä°deal yetiÅŸkin yaÅŸamımı düşündüğümde… Philly/NYC/Atlanta’da yaÅŸayan bir kadınım ve ben bu iÅŸi hallet. Ä°yi maaÅŸlı bir iÅŸte çalışıyorum ve akÅŸamları sanat yapıyorum, erkek arkadaşımla seviÅŸiyorum ya da arkadaÅŸlarımla müzik salonuna gidiyorum. Tutkulu ve hırslıyım; ÅŸu anki kadın çocuÄŸum deÄŸil.

Potansiyelim olduğunu biliyorum. Pek çok yeteneğim var. Onlardan yararlanamayacak kadar tembelim. 15 yaşımdan beri DEHB olup olmadığımı merak ediyorum ama ailem endişelerimi ciddiye almıyor. Üstelik sigortam da yok.

EÄŸer iÅŸleri doÄŸru yapamıyorsam var olmanın bile ne anlamı var? EÄŸer odaklanamazsam? Her günümü doÄŸrulamak için Reddit’te paylaşım yaparak, hayal kurarak ve fazla düşünerek geçirirsem? peki ne olacak?