Kasım 15, 2025
Amerikan kültürünün neden bu kadar sabit bir zihniyeti var? Bana mı öyle geliyor yoksa gerçekten bizim kültürümüz mü?
Hayatım boyunca PEKÇOK kez başarısız oldum ve bazen insanlar omuz silkip bana şunu söylerdi: "Welp, bu konuda pek iyi değilsin."
Örneğin, UC Berkeley’de hazırlık öğrencisi olarak Organik Kimya 1’den B- aldım. Haftalarca ağladım ve kendimi hazırlanan yoldan attım. Onun yerine ekonomi okudum, kurumsal işlerde çalıştım ve kimyadaki gerilemeye rağmen kimse beni umursamıyor ya da hayallerimin peşinden gitmem için cesaretlendirmiyor gibi görünüyordu.
Aslında insanlar bana kovalamamı söyledi "neyde iyiydim" organik kimya dersi veya kaynakları önermek yerine.
Peki iyi olmak ne anlama geliyor?
7. sınıfta, 12 yaşındayken zar zor 4 şınav çekmeyi başardım ve 18:30 millik bir süre yaptım. Ayrıca bok gibi yüzemedim. Beden eğitimi öğretmenim her ikisinde de başarısız olduğum için beni kızdırdı ve 9. sınıfa geldiğimde paniğe kapılmadan veya boğulmadan 30 şınav çekebilecek, 9 dakika koşabilecek ve 13 feet suda yüzebilecek noktaya kadar eğitim almıştım.
Peki ya az önce WELP deseydim! SPORDA BARIŞIYORUM! BEDEN VEYA ATLETİZMLE İLGİLİ HİÇBİR ŞEY YAPAMAM. O zaman ne iyileşebilirdim, ne de formda olabilirdim.
Benzer hikayeler: Bir noktada Cebir 2 Onur dersinden D aldığım ve İspanyolca 1 sınavında başarısız olduğum ve şu değerlendirmeden %50 aldığım zaman: "gustar" ve gramer.
Eğer matematik ve İspanyolca konusunda kendimden vazgeçmiş olsaydım, UC Berkeley’de HİÇBİR ZAMAN ekonomi alanında uzmanlaşamayacaktım (Cal, öğrencileri ayıklamak için matematik ve ekonometri kullanıyor), AP Calculus AP ve AP İspanyolca Dil sınavlarında ASLA 5 kazanamayacak ve HİÇBİR ZAMAN orta seviyede İspanyolca akıcılığa sahip olamayacaktım.
Başlangıçta işyerinde nasıl CYA yapacağımı ya da siyasette nasıl hareket edeceğimi bilmiyordum ve bir bayan hatalar yüzünden beni sürekli patronun altına atar ve menajerime çağırırdı.
Hatta o kadının patronu da bana katıldı ve gölgelik yaptı.
Artık iş akışımı düzelttiğim ve onlarla güven inşa edecek şekilde iletişim kurduğum için o ve patronu bana saygı duyuyor. Bana seslenip berbat olduğumu ima ettiği için işimi bırakıp ailemin geçimini mi sağlamalıydım?
Söylediğim şu ki bilmiyorum BEN kendimden çok kolay vazgeçiyorum ya da kültürümüz bunu teşvik ediyorsa. Sosyal medya erken olgunlaşanları çok fazla övüyor, orası kesin.
Etiketler:
3 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
Wow, you need to travel more. America has one of the least fixed mindsets out of all of the countries I have been to. German kids get locked into their paths before high school, Japanese and Korean people have to slot into an incredibly rigid hierarchy, Indians and Chinese people’s futures are heavily weighted on exams they have to take. The fact that you are employed seemingly and went to an incredible school in the US means you have more opportunities than the majority of the people on this planet. Good luck finding your way.
I can see both sides of this. On the one hand, I dealt with the “fixed path” people a lot. I’m in a wheelchair, and when I was a teenager (mid ‘00s to early 2010s) I actually had a few high school teachers laugh at me when I said I wanted to go to college. Then I’d go home to my family, who would act like college was the *only* path. At the same time, on one side of my family pretty much everyone’s a late bloomer; most of my aunts and uncles got married and found their careers in their 30s (which these days would be the average). Best thing I can say -and I’m still having to remind myself of this- is not to take negative opinions too seriously if you really care about doing something.
Don’t you post under a different account as well? All about UC Berkeley and med school and such?