Aralık 19, 2025
Akıl hastası üniversiteyi terk, seçeneklerim neler?
Merhaba, 6 akıl hastalığı (adhd, ocd, anksiyete, depresyon, SzPD ve muhtemelen otizm (tanı konulamamış olsa da) olan) olan 24 yaşında bir erkeğim, diğer 5’ine teşhis konuldu.
Üniversitede çoğunlukla iyiydim ama hastalıklarım o kadar kötüleşti ki, materyalle mücadele etmeye başladım ve sonunda okulu bıraktım (%80’ini tamamladım), ancak programımı 5 kez değiştirdiğim için yarı zamanlı da çalışmak zorunda kaldım.
Finans alanında uzmandım ve okulu bırakmamın bir diğer önemli nedeni de finans alanında gereken işi yapabileceğimi düşünmememdi.
Yaklaşık 4 yıldır bir psikiyatrist ve terapistle çalışıyorum ve hiçbir şey işe yaramadı, 30’dan fazla farklı ilaç denedik ve hiçbir şey işe yaramadı (adderall, Ritalin, vyvanse, Wellbutrin, yetenek vb.) Hatta işe yaramadığı için hayal kırıklığına uğradığım için 100 mg adderall bile denedim ve hala hiçbir şey yapmadı. Tho, alkol işe yaradı (beni sarhoş etme açısından).
Şu ana kadar 3 yıldır acemiyim ve işlere başvuruyorum ama hiçbir şey almıyorum, muhtemelen deneyimim olmadığından ve büyük bir iş açığından dolayı. Herhangi bir iş bulamadığım için Uber’e gitmeyi düşünüyordum ama psikoloğum bunun benim için tehlikeli olduğunu söyledi, özellikle New York’ta, trafik yüzünden.
Annemle babamla geçirdiğim süre hâlâ yavaş yavaş azalıyor, yaklaşık 2 yıl içinde emekli olarak ülkelerine dönmeyi planlıyorlar ve ben o zaman kendi başıma olacağım.
Seçeneklerim neler? Ne yapmamı tavsiye edersin? Engellilik başvurusunda mı bulunmalıyım, yoksa iş aramaya devam mı etmeliyim?
Etiketler:
2 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
First … nothing about this makes you lazy, broken, or beyond help.
You didn’t “fail out” of life. You hit a health ceiling while trying to operate in a system that wasn’t built for your wiring.
A hard truth, stated cleanly:
Your next step is not about *career fulfillment*.
It’s about *stability, safety, and margin*.
Right now, you need fewer variables … not more pressure.
A few important reframes that matter:
• Being 80% through a degree is not wasted effort. It means you *can* learn and persist … just not under the conditions you were in.
• Medication not working doesn’t mean nothing will ever work. It means your case is complex, not imaginary.
• Disability is not “giving up.” It’s a **tool**, not an identity.
In practical terms, your options aren’t binary. You don’t have to choose between “perfect job” and “total collapse.”
Reasonable near-term paths to consider:
• Applying for disability *while* continuing low-pressure job searching … these are parallel tracks, not moral opposites.
• Looking for **predictable, low-stimulus work** (night shifts, back-office roles, inventory, basic clerical, remote moderation, data labeling, etc.).
• If Uber is unsafe per your psych, trust that signal. Income that worsens your health isn’t income … it’s debt with interest.
The goal for the next 12–24 months:
Not independence.
Not passion.
**Survivability.**
That means:
• stable housing
• basic income or support
• routines your nervous system can tolerate
Once those are in place, *options reopen*. Brains heal better when they aren’t under constant threat.
You are not out of time.
But you **are** allowed to choose the least damaging path forward.
That’s not weakness.
That’s judgment.