Ekim 15, 2025
33 erkek, kararsızlıklar ve kaçınmacı yaşam tarzı
33 yaşında bir erkeğim. Diploma yok, kariyer yok. Ben Japonya ve Avustralya’da büyüyen karma ırklı bir erkeğim. Şu anda aile bağlantısı sayesinde İsviçre’de bir restoranda çalışıyorum. Son 7 yıldır daha az yöneticilik yapıyorum. Kendimi adayabileceğim bir şey bulmak istiyorum ama çocukluk yaraları ve erteleme sorunları nedeniyle yaşamla ilgili temel kararları bile vermekte zorlanıyorum.
Avustralya’da 20’li yaşlarımın başında hevesli bir müzisyendim. Hayallerim ve tutkularım vardı ama 20’li yaşlarımın ortasında çeşitli faktörlerden dolayı her şey benim için altüst oldu ve o zamanlar her şeyi yönetecek araçlara sahip değildim.
15 yıldır görmediğim babamla buluşmak için İsviçre’ye uçtum. O zamandan beri ruhları aramak için Asya ve Avrupa’yı dolaştım ama sonunda hep aynı yerde buluyorum, sadece daha yaşlı ve yorgun.
Taahhüt etme ve başarısız olma konusunda çok fazla korku geliştirdim. Yardıma ihtiyacım var. En kötü duygu, müziğe olan ilgimi gerçek bir iş ya da eğitim bulamamak için bahane olarak kullanmış olmam, korku ve erteleme yüzünden hayallerimin ve tutkularımın peşinden gitmek için neredeyse hiç zaman ya da çaba harcamamamdı.
Son birkaç yıldır kendimi pek iyi hissetmiyorum. Ruhumu araştırmaya devam ediyormuş gibi yapıyorum ve huzuru bulmuş gibi davranıyorum. Hedef belirleme ve ona bağlı kalma konusunda berbatım, başarısız oluyorum ve kendime defalarca ihanet ediyorum. Başarısız ilişkiler, arkadaşlıklar, işler ve hayaller beni çok etkiledi.
Şimdi 33 yaşındayım, herhangi bir konuda başarılı olmak için artık çok geç olduğunu düşünüyorum. Ve yavaş yavaş yaşama motivasyonumu kaybediyorum. Sürekli memnuniyetsizim. Hayatımın geri kalanı boyunca bir kaybeden olacağım.
Her 2 yılda bir iş ve şehir değiştirdim. Çoğunlukla sonu olmayan gastronomi ve perakende işleri. Hiçbir zaman giriş seviyesinin üzerinde çalışmadım. Asla yerleşmemek. Asla ciddi bir şeye taahhütte bulunma. Gerçekten sadece kaçıyorum. Sadece şeytanlarımdan kaçmaya çalıştığım hissine kapılıyorum.
Hayatımda bir şeyler yapmak için çaresizlikten Japonya’ya taşınmaya karar verdim. Ama herhangi bir şey olabilir miyim bilmiyorum. Hayatım boyunca yaptığım gibi kendimi sabote edecek miyim? Hayatta sahip olduğum tüm güzel şeyleri sabote ettim ve bu duruma düştüğüm için yalnızca kendimi suçlayabilirim. Japonya’da hangi işlerde çalışabilirim ve kendimi nasıl becerebilirim???
Etiketler:
Good luck in all of your beginnings my friend! I am 33 and my situation is much worse! At least you were born and live in first world country 🙂
Peace man!
I’m 33m and can relate to a lot of what you wrote. My background is in hospitality management but never held down a job longer than a year or so.
I struggle deeply with commitment and focus and desperately want to settle down. It’s something I pray for all the time.
Sounds like unresolved trauma. If you have access to trauma therapy, go for it.
ADHD and rejection sensitivity dysphoria are comorbid. Look into both.
There is something you’re afraid of if you fail. This unwillingness to risk this part of yourself speaks to some level of underdevelopment emotionally due to a repressed fear or trauma. My very general analysis of this problem is that in response to some traumatic event(s), you decided to turtle up as it were to protect yourself, preferring to live under the promise of what could be rather than making real contact with what is. The fear may be that if you fail, you will be proving some past abuser or traumatic event in your life “right.”
Maybe all of this wrong, though. I don’t really know you. You’re ultimately the one who has to discover these weaknesses and do the work to understand yourself.
You *can* do it. And you’re not alone.
Stop running from things and dig in to a job, a relationship, and a city.
From where you had money to travel?
Go back to school
I’m like this too , but I got to go back to school even if it means taking on student debt
I like how self aware you are in this post. It shoes maturity and how much you care about the future – you just have to find a way to channel all that energy towards something that will move you forward, and take you where you want to be.
There’s some fear in your current behaviors and actions, and it’s good sometimes. However, learning how to manage your fear and emotions is the first step towards figuring out where you want to be headed.
I suggest you address the procrastination and childhood issues first. Talk to a specialist and finding proactive and creative solutions to thus.
In the meantime, start dreaming again.
Music can be a side thing for the time being, while you figure out your financial and emotional situation. You’re not behind, you’re just figuring things out now; and it seems like you want more for yourself and you might feel like you deserve more.
All of this to say: fix the emotional side of this first by speaking with a specialist. Journal is also helpful just for venting and letting your emotions/thoughts out.
Don’t bottle negative emotions and thoughts inside; instead finding ways of bringing them to the surface, and free yourself from them by Journaling.
Make a plan for yourself – it can be a rough idea of the direction you want to go. But you must start choosing a path, and find ways of reinforcing your decision everyday. It’s hard for everyone, but at the end of the day, you must choose.
Don’t be afraid of letting go of what’s not working for you. Only you can be the judge of that. And embrace whatever comes your way.
What careers do you think would be satisfying to you?