33 E, ABD, 9 yıldır işsiz, daha önce sadece 2 işte çalışıyordu. Zaman doldu. Ben ne yaparım?

Bu yazıya başlamadan önce lütfen kararlarınızı kendinize saklamanızı rica ediyorum. Herkes mücadele ederken 9 yıl çalışmamanın bana haksızlık olduğunu biliyorum. Üzgünüm. Gerçekten üzgünüm ve bu yüzden bana kızgınsan bunu anlarım. Seni suçlamıyorum. Ben de öyle olacağımı biliyorum. Şu anda yardım istiyorum çünkü başka nereye başvuracağımı bilmiyorum. Bu nedenle, kusurlarımı belirtmek yerine (ki bunların çok iyi farkındayım) bana bu büyük değişimle başa çıkmam için biraz rehberlik vermek isterseniz, bunu çok takdir ediyorum.

Uzun lafın kısası, 9 yıldır işsizim, devlet desteğiyle geçiniyorum ve yakın zamanda bana getirilen bir değişiklik nedeniyle "Büyük Güzel Bill" Kanun uyarınca, çalışma zorunluluğu kuralları geri getirildi ve öyle ya da böyle gelecek ay bir iş bulmam gerekecek. Hayatımda yalnızca iki işim oldu ve her biri yalnızca bir yıl sürdü; bunlardan biri 2014’te bir Walgreens mağazasında ve 2016’da yerel bir bakkaldaydı. 2017’nin başlarında bakkalda çalışmayı bırakmamın nedeni zayıflatıcı ama geçici bir tıbbi durumdu ve bu yaklaşık iki yıl sürdü. Durumum düzelince tekrar çalışma şartlarına uymak zorunda kalacaktım ama sonra COVİD çıktı, eyaletimdeki çalışma zorunluluğu programından bir sonraki duyuruya kadar feragat edildi ve bundan sonra yaklaşık 6 yıl boyunca bu böyle kaldı. Ve şimdi iş gereksinimleri yeniden başladı ve yeniden iş bulmam gerekecek.

O zamandan önce iş aramam gerektiğini anlıyorum. Uzun süre boyunca yürütücü işlev bozuklukları, sorumluluk korkusu ve başkası tarafından bana verilen göreve odaklanmakta zorluk yaşadım. Bunun yetişkin yaşamıyla nasıl bağdaşmadığını anlıyorum. Kendimi mazur görmeye çalışmıyorum çünkü bunun affedilemez olduğunu anlıyorum. Her şey söylendiğinde ve yapıldığında, hastalığımdan kurtulduktan sonra çalışmamamın tek gerçek nedeni herhangi bir geçerli açıklamadan ziyade kendi tembelliğimdi. Bunun farkındayım ve bana hatırlatmana gerek yok.

Ne yapacağımı bile bilmiyorum. İşim arasında 9 yıllık bir boşluk varken nasıl iş bulabileceğimi bile bilmiyorum. Öyle olsa bile, nasıl uyum sağlayabileceğimi bile bilmiyorum. Çalıştığım iki yıl boyunca sürekli mutsuzdum ve kelimenin tam anlamıyla işten izin aldığım hiçbir zamanın tadını çıkaramadım çünkü her gün yapmak istemediğim bir şeyi yapmaya zorlandığım uzun saatler yerine, evdeki zamanımın ne kadar geçici olacağını biliyordum. Bir çeşit zihinsel bozukluğum olup olmadığını görmek için psikolojik bir değerlendirme yaptım ve teşhis edilebilir bir şey bulamadılar. Bu da yine mazeretimin olmadığı anlamına geliyor. Artık normal bir yetişkin hayatı yaşamam gerekiyor ve bununla başa çıkıp çıkamayacağımı bilmiyorum. Yine de böyle hissetmenin yanlış olduğunu biliyorum ve üzgünüm.

Ne yapacağımı bilmiyorum. Durumun bu kadar acil olmadığı bir dönemde bunu daha önce de dile getirmiştim ve o zamanlar tepkilerin çoğu, ‘büyümediğim’ ve yetişkin olma sorumluluğunu üstlenmediğim için bana kızan insanlardı. Bunun yanlış olduğunu anlıyorum ve bunun hepiniz için ne kadar adaletsiz olduğunu ve bana ne kadar kızgın olabileceğinizi anlıyorum ve bu şekilde hissettiğiniz için sizi kesinlikle suçlamıyorum. Tek istediğim, şimdi nasıl iş bulacağım ve belki de yetişkin bir iş adamı olarak yetişkin çalışma hayatının gerçekliğiyle eninde sonunda nasıl başa çıkabileceğim konusunda biraz yardım. "NEET" yetişkin hayatımın çoğunda.

Bunu okumaya zaman ayırdıysanız teşekkür ederiz. Umarım iyi bir gün geçirirsiniz ve sorumluluklarımı bu kadar uzun süre ihmal ettiğim için özür dilerim.