32 yaşındayım, tükenmişim, meteliksizim, iş tecrübem yok, hayatta ne yapacağımı bilmiyorum

Temel olarak, benim için tüm hayatım tükenmek, pes etmek, tekrar denemek, sonra tekrar tükenmek ve benzeri bir döngüden ibaretti.

Başkalarının kolaylıkla yaptığı temel şeyleri yapamam. Bir işe sahip olmak, kendini geçindirmek, sosyal ilişkiler kurmak ve sürdürmek gibi.. Teoride bu işlerin nasıl yürüdüğünü biliyorum ama pratikte hep çuvallıyorum. Gerçekten hiçbir şey yapamıyorum. Ya da çabalarımla bir yere varamıyorum. Bazı sosyal bağlantılarım var, dolayısıyla içine kapanık olduğumu bile söyleyemem ama yine de kendimi son derece yalnız ve gerçek arkadaşlarımdan yoksun hissediyorum.

Åžu anda, bir süre NEET’ten sonra okula geri döndüm ve yarı zamanlı bir iÅŸte çalışıyorum. Ä°ÅŸ çok saçma, hayatta kalmama yetecek kadar para vermiyor, hastalık izni falan almıyorum ve tam bir asalak olmadığımı söyleyebilmem dışında küçük bir ödül için büyük bir baÅŸ aÄŸrısı. Daha iyi bir ÅŸey bulamıyorum. Akıl hastalığı ve okuldan ayrılma geçmiÅŸim nedeniyle hiçbir gerçek iÅŸ beni iÅŸe almayacak. Size özgeçmiÅŸinizi nasıl deÄŸiÅŸtireceÄŸinizi öğrettikleri bu iÅŸ baÅŸvurusu eÄŸitimlerine gittim ve onlar bile benimle ne yapacaklarını bilemiyorlardı.. mesela çoÄŸu insanın en fazla 1-2 yılı var ve BU zaten iÅŸverenler için büyük bir kayıp. Ve benim için, okulu bıraktığımdan beri temelde +10 yıllık kesinlikle hiçbir ÅŸeyim yok.

Gerçek bir baÅŸarı yok, çok az iÅŸ deneyimi var, diploma yok. Bir tanıdığımla bir yere iÅŸ baÅŸvurusu yapmaktan bahsediyordum ve ‘aman tanrım, dikkatli ol, orada sana temiz tuvalet yaptıklarını duydum!’ dediler. Ben de ne olmuÅŸ yani? Bu gidiÅŸle geçinmek için tuvaletleri temizleyebilirsem minnettar olurum.

Kendimi çok tükenmiÅŸ hissediyorum. Åžu anda okula geri döndüm ve herkes benden 10 yaÅŸ küçük ve görünüşe göre her ÅŸeyi çok kolay çözmüşler. Zaten derslerimin yarısında baÅŸarısız oluyorum ve diÄŸerlerinde uyuyorum. Her gün sabah 6’da uyanmak beni öldürüyor ve gerçekten hiçbir iÅŸ yapmıyorum bile. Bunu neden yaptığımı bile bilmiyorum. Bu konu hakkında biraz tutkuluyum, ancak bunu tüm gün boyunca yapacak veya bu konuda harika bir ÅŸey yapacak kadar tutkulu deÄŸilim ve zaten özgeçmiÅŸimle hiçbir aklı başında iÅŸveren bana 50 fitlik bir direkle dokunmayacak. Ä°nternetten iÅŸ piyasası hakkında okumak, benden 5 yaÅŸ küçük olan, staj yapan ve yüksek derecelere sahip insanların hâlâ iÅŸ bulmakta zorlandığını görmek çok moral bozucu.

Farklı terapistlere gittim ve bir süre akıl hastanesinde kaldım. DoÄŸrusunu söylemek gerekirse yardımcı olduÄŸunu söyleyemem. ÇoÄŸunlukla bu onların bana hayattan, diÄŸer insanlardan ve kendimden çok fazla ÅŸey beklediÄŸimi söylemeleriyle sonuçlanıyor. Ben de… nasıl? Zaten asgariden daha azını yapıyorum. Ä°nsan deneyiminin en dibinde olduÄŸumu hissediyorum. Daha azını nasıl bekleyebilirim? Herkes hızla koÅŸarken, ben salyangoz hızında sürünerek ilerliyordum. Sanki hayata ayak uyduramıyorum. ÇoÄŸunlukla benim sorunum her ÅŸeyi gereÄŸinden fazla düşünmem. KeÅŸke lobotomi yapılabilseydi ya da beynimi bu saçmalığa durduracak bir ÅŸey yapılabilseydi. Bir süre ilaç denedim ama beni daha da kötüleÅŸtirdiler. Ayrıca terapistlerimin bana doÄŸru tanıyı koyup koymadıklarından da emin deÄŸilim. Bana söyledikleri ÅŸeyler mantıklı ama hiçbir zaman hayatta bir yere varmama yardımcı olmadı. Aslında ‘akıl hastasısın, asla diÄŸer insanların yaÅŸadığı normal bir hayat yaÅŸayamayacaksın, sadece diÅŸlerini fırçalayabildiÄŸin ve bunu her gün küçük defterine yazabildiÄŸin için minnettar ol’ denmesi oldukça moral bozucuydu.

İşin iyi tarafı kumar oynayarak biraz para kazanabildim, bu da beni evsiz kalmaktan kurtardı. Bu başlı başına ilahi bir ironi gibi görünüyor. Beni kurtaran, kendimi geliştirmek için gösterdiğim onca çaba ve çaba değildi; komik bir karikatür hayvan üzerine biraz parayla kumar oynamaktı. Çok işe yaramaz ve aptalca bir şey ama başka hiçbir şey başaramazken beni kurtardı.

Ah evet, bu gerçekten çok uzun oldu. Bu kadar havalandırmaya ihtiyacı olan birine kim sabredebilir ki? Görünüşe göre bir yapay zekaya benziyorum. Yemin ederim ben bir insanım… sanırım… ah artık kim bilir. Gerçekten bu boktan dünyadan çıkmak istiyorum.