27’de yön?

Fizik ve elektrik mühendisliÄŸinde çift BS derecesi kazanarak altı yıl geçirdim: biri liberal sanat kolejinden, diÄŸeri Ivy League Ãœniversitesi’nden. Mezun olduktan sonra, kısa vadeli deneyimlerin yanı sıra tam zamanlı istihdamda iki yıllık bir boÅŸlukla karşılaÅŸtım: 3 aylık bir araÅŸtırma rolü, 3 aylık bir CAD tasarım iÅŸi, yarı zamanlı TA olarak 12 ay ve mevcut 3 aylık stajım.

Åžu anda gerçekten zevk aldığım bir ÅŸirkete staj yapıyorum: insanlar, çevre, iÅŸ. Yine de bazen orada ÅŸansımı mahvetip mahvetmediÄŸimi merak ediyorum. Bir süredir önemli bir ÅŸey yazmadım ve çoÄŸu zaman kendimi ifade etmek ve/veya benim için yapılar kurmak için Chatgpt’e güveniyorum. Düşünmek ve okumak için çok zaman harcıyorum, ancak düşüncelerimi yazılı olarak nadiren belgeliyorum veya analiz ediyorum. Bunun, üniversitenin son yıllarında çoÄŸunlukla mühendislik kurslarına odaklanmaktan şüpheleniyorum.

Bazen majörlerimi çok dürtüsel olarak seçip seçmediğimi merak ediyorum. Bina devreleri hiç sevmedim ama hesaplamalı elektromanyetikleri derinden ilgi çekici buldum, özellikle son araştırma görevim. Şimdi, konulara yoğun bir şekilde odaklanma eğilimim, mevcut rolümdeki bir güçten daha çok bir yükümlülük gibi geliyor. Tıp için daha uygun olup olmayacağımı sorgulamaya başladım. Bir Drosophila laboratuvarında çalışmaktan zevk aldım, diseksiyonu sevdim ve her zaman tıbbi araştırmalardan etkilenmiştim. Vyvanse sağlığımı bozmadan önce, sağlıklı yaşam konusunda titizdim: güneş kremi yeniden uygulamak, antioksidanlar hakkında okumak ve tıbbi literatürü yutmak.

Düşüşüm Vyvanse’ye baÅŸladığımda baÅŸladı. Asla resmi olarak DEHB teÅŸhisi konmamasına raÄŸmen, bir arkadaşım beni uyarıcılara devam ettirmeye teÅŸvik etti. Etkileri altında, yenilmez hissettim, bir usta için yeniden baÅŸvurdum ve sonunda psikoza dönüştüm. Hastaneye yatırılmam ve tıbbi izin almam gerekiyordu. O yıl acı verici bir bulanıklık. O zamanlar yaptığım seçimlerden piÅŸmanım ve çoÄŸu zaman ilaçlara karşı ne kadarım olduÄŸunu merak ediyorum. Uyarıcı kullanımı beni finansal, zihinsel ve duygusal olarak boÅŸalttı.

Şimdi, bu stajın sonuna yaklaşarak, yolumdan derinden emin değilim. Akranlarımın istikrarlı, yüksek ücretli işleri var, ben de durduğumu hissediyorum: kendimi sert bir şekilde eleştiriyor ve nasıl ilerleyeceğimden emin değil. Akademik sürüşüm bir zamanlar tanımlayıcı bir özellikti; Her dakika sayım yapardım. Ama şimdi, bu bilgi uzak hissediyor. Günlerimi kısa verimlilik dönemleri ile uzun ruminasyon ve yorgunluk arasında salınarak geçiriyorum. Derecelerimi boşa harcayıp boşa harcadığımı sorguluyorum: Eğer göstermem gereken tek şey iki pahalı kağıt parçası.

Ailem güvenliğim ve fırsatım için göç etmek için her şeyi bıraktı. Eğitimimi tam olarak desteklediler ve onları hayal kırıklığına uğratmış gibi hissetmek kalbimi kırıyor. Kız kardeşim şimdi bir doktor- kararlı, tatmin oldu ve merak ediyorum, yanlış yolu tamamen seçip seçmediğimi merak ediyorum. Ailem şimdi bile destekleyici; Bana kendi ülkemizdeki tıp fakültesine gidebileceğimi ve bir IMG olarak dönebileceğimi söylediler. Ancak daha fazla borç alma, bu belirsiz yolu devam ettirme veya daha fazla zamanın kaymasına izin verme düşüncesi beni eziyor.

Hala iÅŸlere baÅŸvuruyorum ama ara sıra. Bir zamanlar sahip olduÄŸum yapı gitti. Onsuz, kendimi kaybolmuÅŸ hissediyorum. Ä°yimser ve meraklı olan versiyonumu özlüyorum. Åžimdi, stajımdaki haftalık check-in’lerde bile, baskı altında felaket ve paniklemeye baÅŸladı.

Ä°stikrar, amaç ve saygıyı getiren bir yol bulmak istiyorum. Ä°ÅŸimden, disiplinimden ve kendimi tekrar gururlandırmak istiyorum. Ama mühendisliÄŸe itmeye devam edip etmeyeceÄŸimi bilmiyorum. Olan her ÅŸeyle nasıl barış yapacağımı bilmiyorum ya da kaybettiÄŸimi hissettiÄŸim zamanı ve potansiyeli geri kazanıyorum. MS’i düşürüyor muyum, bir toprak umuduyla iÅŸlere baÅŸvurmaya devam ediyor muyum, parçaları tamamen ilaca deÄŸiÅŸtiriyor muyum yoksa doktora için mi baÅŸvuruyorum?