26 yaşındayım, birçok hayat yaşadım ve hâlâ kayıplardayım

Küçükken müzisyen olma konusunda büyük hayallerim vardı. İyi bir şarkıcı ve gitaristim, sanat okuluna gittim ve yaptığım işte çok başarılıydım, ancak liseyi bitirdiğimde aslında müzik alanında bir kariyere baskı yapacak kadar dışa dönük olmadığımı fark ettim çünkü oldukça utangaç ve içine kapanık biriyim ve kendimi bir müzisyenin yapacağı gibi ortaya koyamam. Bu hayali bir nevi aklımın bir köşesine koydum ve 20 yaşındayken yemek pişirmeye ve fırınlamaya derinden aşık oldum. Restoranlarda çalışmaya başladım ve bir süre eğlendim, birkaç yıl boyunca bunu yapmaktan gerçekten keyif aldım ve aşçılık kariyerinin bana iyi bir hayat vermeyeceğini fark edene kadar bu beni tatmin etti, bir yetişkin olarak maddi açıdan sıkıntı çekmekten korktum ve 24 yaşında seçeneklerimi değerlendirmeye karar verdim. Benim başarabildiğim şey teknolojide babamın ayak izlerini takip etmekti. Şu anda bilgisayar bilimlerine yakın bir alanda lisans diploması alıyorum ve bu alanda iyi bir gelir elde etmem neredeyse garanti. Okuduğum şeyle ilgilenmediğimi ve geçimimi yaparak kazanmam gerektiğini söylemek yetersiz bir ifade. Rahat bir hayat yaşama fikrinin peşinden o kadar koştum ki hayatta beni gerçekten neyin mutlu ettiğini gözden kaçırdım. Maddi olarak kendimi destekleyebilsem mutlu ve tatmin olacağımı düşündüm ama yaratıcılığımı ve tutkumu ihmal etmenin aslında yaşama isteğimi kaybetmeme neden olabileceğini düşünemedim. Şimdiye kadar yaşadığım en depresyondayım ve kaybolmuş durumdayım. Herhangi bir şey yapmak için “çok yaşlı” olmadığımı biliyorum ama okulu bitirip kariyerime başladığımda öyle olacağım. Hayatımla ne yapmam gerektiğini düşünerek çok zaman harcadığımı ve yine de mutsuz ve kaybolmuş olduğumu bilerek, tutkularının peşinden koşan ve kendilerini çok perişan ve depresyonda hisseden diğer insanlara bakmak ve yaşamak için çok mutsuz ve motivasyonsuzum. Şu anda okulu bırakamam ve bir çıkış yolu göremiyorum. Her zaman yapmaktan çok korktuğum bir şeyin peşinden koşmak yerine, sahip olduklarımla mutlu ve tatmin olmanın bir yolu olup olmadığını bana söyleyecek birine ihtiyacım var. Kötü olmadığı için umutsuzca hayatımdan memnun olmak istiyorum. Artık bu kadar depresif hissetmek istemiyorum ama gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum.