26/K – Kendi hayatımda hiçbir şey olmadığı için tıp fakültesine gitmek istemem normal mi?

26 yaşındayım. Bir kadın olarak tüm kilometre taşlarının gerisindeyim. Hiç flört etmedim, hiç partnerim olmadı ve kesinlikle nişanlanmanın yakınında DEĞİLİM.

Retina uzmanım bana evlilik planım olup olmadığını sordu ve o kadar güldüm ki retinam neredeyse kopacaktı.

Yeterli miktarda birikimim olduğu için (altı rakamın üzerinde) MUHTEMELEN bir ev satın alabileceğim halde, bu, geleneksel başarının ulaşabildiğim TEK kilometre taşıdır.

Son derece çirkinim (sadece 6-8 puan aldım) ve karizmatik değilim, çok fazla arkadaşım da yok.

Aslında hayatımda benim için hiçbir şey yolunda gitmiyor. Fazla mesai dahil bana yılda 60 bin dolar kazandıran berbat, düşük seviyeli bir kurumsal işim var.

Benden daha sosyal, daha çekici ve daha mutlu olan tüm evli insanları kıskanıyorum ve tıp fakültesine gitmek bu kıskançlığı hafifletecek tek şey, çünkü sonunda kendim için gerçekten sevdiğim ve önemsediğim bir şey inşa edeceğim ve sadece UC Berkeley’e girmekten başka hiçbir şeyde başarılı olmayan 7/24 yabancı biri olmayacağım.

Transkriptimde matematik, organik kimya ve bunun gibi konularda bazı B’ler var, ama ne yani? Artık postbacc’ımda tüm A+ notlarını alıyorum ve fen not ortalamam artık 3.67. Ayrıca UC MERHABA BERKELE’ye gittim, BEBEĞİM. Snoozeville Beer Fıçısı Eyaleti’nden B alamıyordum.

Evet, Kaliforniya’da yaşıyorum ve evet, ORM’im ama SİKTİRİN. Transkriptlerinde harfi harfine C yazan doktorlar, asistanlar ve tıp öğrencileri var, yani ben de onlar kadar aitim.

Evlilik, sosyal, finansal ve kariyer dönüm noktalarında akranlarımın beni geçmesine izin vermekten BİTTİYİM. TAMAMLAMAK. Bu yüzden psikiyatrist olmak için tıp fakültesine gideceğim. Muazzam bir çabanın ardından başarısız olursa, klinik psikoloji alanında doktora. Söz konusunda inanılmaz yetenekliyim ve güçlü duygulara fazlasıyla aşinayım, bu yüzden her iki durumda da başarılı oluyorum.

LMAO bu tıpta olmayı istemek için psikolojik olarak sağlıklı bir neden mi?