Eylül 3, 2025
26-27’de neredeydin? Hayatta mutlak bir başarısızlık gibi hissediyorum.
25 yaşındayım ve bundan sonra üç ay içinde 26 yaşına gireceğim. Yaşım için gösterecek hiçbir şeyim yok. Gerçek dünya becerilerim, arkadaşım yok, henüz kendi seçmemin hiçbir yerinde seyahat etmedim, ailem hayatımı son derece mikro yönetiyor, üniversiteyi bitirmedim, ancak bir kıdemli, sürücü lisansı, araba, ebeveynlerle yaşamak, son derece kötü kredi, 20 bin dolarlık öğrenci kredi borcu ve perakende ve müşteri hizmetlerinden başka gerçek iş deneyimim yok. Haftada sadece 500 dolar kazanarak çıkmaz bir müşteri hizmeti işi çalışıyorum. Bu çok sinir bozucu ve utanç verici ki, yakında 26 yaşında olmak üzereyim ve hayatım bu kadar uzağa ulaştı. Hayatımla neler yapabileceğim konusunda çok sınırlı ve kısıtlı hissediyorum. Yetkili bir yetişkin gibi hissetmiyorum. Hayatımı nerede düzelteceğimi veya tersine çevireceğimi bilmiyorum. Bazı insanların benimle benzer pozisyonlarda olduğunu anlıyorum, ancak en azından onlar için tam bir üniversite derecesi, bir daire ve en azından romantik bir ilişki gibi bir şeyleri var. Çevremdeki ortalama bir insandan çok süper biriyim ve gerçekten çıkmanın çok zor olduğunu hissediyorum. Hiç böyle bir şey var mı ve bundan çıktı mı? Eğer öyleyse, ne yaptın? Ne önerebilirsiniz? Ordu beni kötü görme nedeniyle almayacak.
Hiç kimse bundan daha karanlık bir delik veya daha kötü bir duruma girdi ve sonunda umut buldu mu? Hayatımda ilerlemeye devam etmek için herhangi bir çağrı veya amaç varsa, tüm hayatım boyunca ve hayatımda ne olduğunu görmeye çalışıyorum.
Bazı iyi ve kötü hikayeler ya da durumunuzda ne olursa olsun duymak istiyorum.
Etiketler:
I know it’s inevitable, but who do you compare yourself to? And what do you want to show? You must compare yourself with your “self” from yesterday, from last year, with anyone else, you will not learn to value what you have, until you lack it, now I am 31, but when I was your age I was the same, until I lost my father, I had to leave university because I couldn’t pay for it, I worked and earned little, etc., then my life began to “fall into place” and do you know the only thing that changed in me? It is being grateful, now I have someone I love, I earn my money, I am going to get married soon, but if you focus on what you lack, things or titles, or girls or trips, you will always lack it, value your current life, and be grateful for what you have now, health, family, are what is most valuable, and by having health and family you have everything that many of us would like to have with us
Are you in the US? Check out americorps or join the military or apply for jobs in a new city, take some radical action or do a volunteer mission of some kind
I am 26 and a complete failure in all aspects of life
You and me are the same. Currently I have a job and planning to go to college. You still have time to change your life.
I get it.
25-30 age is one of the most difficult phase in life, not just for you but for many.
I remembered sitting in my therapist office at 27, just broken up, feeling lost and confused, wondering if my life would amount to anything. I remembered asking him if I can get a map or guide out of this slump.
Fast forward to 9 years later (now), I feel okay… most days. Thankful to be in a loving relationship, and healthy. So, to answer you: yes, there is hope. I hope you will find it, too.
Just survive this 25-30 phase, and I believe things will get better, at least for me it did.
Good luck!
You seem to be the same as me except for dept and lack of best friends , but I don’t see the urgency to do better. Living with parents is not bad, it’s not bad to be behind unless something urges you to do better due to deadlines. I’m still young, I couldn’t care about not having a license and what not
I’m 25 too and I am nowhere near where I want to be at all. I have zero friends and literally no good skills what so ever so I FEEL you