24 yaşındayım ve henüz bağımsız değilim

Ne yazık ki kendimi her yerde çalışırken bulduğumda çok acı çekiyorum ve bu sadece bir can sıkıntısı meselesi değil, beni korkutuyor. Ben çok hassas ve korkulu bir insanım, kolayca endişeleniyorum, DEHB ve otizm teşhisi kondu, bir işte 4 aydan fazla sürmüyorum. Kendimi her zaman gizlemek zorunda kalıyorum, çaba, güç ve enerjiyi yapmadığım bir şeye sahip olduğum bir şey yapmak zorunda kalıyorum, şimdi çalışıyorum ama maalesef de depresyonla uğraşıyorum ve elbette, daha ileri ve daha ileride, geride kalmıyorum, bu yüzden geride kalmıyorum, bu yüzden geride kalmadım ve hayatım için işler için plan yapamıyorum ya da alamıyorum, işimle ya da alamıyorum, hayatım için plan yapamıyorum, satın alamıyorum, işimle ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, işim için ya da alamıyorum, bu da erkek arkadaşımı da, kendime tam olarak kendime girip ya da erkek arkadaşımı kırıyorum Beni çok suçlu hissettir. İşten nefret ediyorum çünkü kimse seni gerçekten önemsemiyor, yalanlarla dolu ve eğer sizden yararlanabiliyorlarsa iki kez düşünmüyorlar, dayanamıyorum. Ve röportaj yapma fikri bile beni korkutuyor, kendimi çok savunmasız hissediyorum, gerginleşiyorum ve yine de başarısız olacağımı biliyorum.

Hayatta ne yapacağımı da bilmiyorum, psikoloji okuyorum ve hoşuma gidiyor, ama ya yapamazsam? Ya iyi bir profesyonel olmasaydım? Her şeyden korkuyorum, geleceğim için korkuyorum