23m, şimdiye kadar hayatımı boşa harcadım ve duramıyorum. Tavsiye lütfen

9’da DEHB teÅŸhisi kondu, Asperger 14 yaşında ve Dokümanlar bana BPD ile teÅŸhis etmeye çalışıyor. Gerçekten öfkeli bir çocuktu, asla okulda yoÄŸunlaÅŸmadı, hiç arkadaşı yoktu çünkü onları nasıl yapacağımı bilmiyordum, 15 yaşından sonra hiçbir eÄŸitim, 15 yaşında okula gitmeyi bıraktı çünkü baÅŸa çıkamadım ve her ÅŸeyi baÅŸarısızlığa uÄŸrattım. 16 yaşında içmeye, aşırı yemeye ve sigara içmeye baÅŸladı ve beynimi düzgün kullanmadım. Bir çocuktan beri akıl saÄŸlığı hizmetlerinde bulunuyordu, bu yüzden herkes yaÅŸam boyu davranışımın farkında. Ailem bana yardım etmeye çalıştı ama bir yetiÅŸkini döndüğümde bir çeÅŸit vazgeçti çünkü herkese karşı çok agresiftim. Åžimdi bile, hayatımla ilgili her küçük ayrıntıyı, tüm arkadaÅŸlarını ve hatta iÅŸyerinde bile biliyorlar (babam ofisindeki herkesi bir terapist olarak kullanıyor ve annem tüm ayrıntıları milyonlarca arkadaşıyla paylaşıyor), ancak yine de onlara iÅŸimi anlatmaya devam ediyorum çünkü aciz hissediyorum. Bu süper baÅŸarılı kızla 19 yaşında ilk iliÅŸki 2 yıldır. Gerçek beni ne kadar çok gördü ve beni düzeltmeye çalışırsa, onu o kadar çok ittim. Benim için bir ebeveyn türü oldu, çünkü yaÅŸam hakkında tamamen farklı bir bakış açısı vardı, gerçekten akıllıydı, büyük bir yetiÅŸtirme vardı ve ailem zihinsel olarak kendilerini rahatsız ettikçe. OD beni terk ettiÄŸinde. Nihayetinde, korkunç bir erkek arkadaşımdım, bir iliÅŸkide nasıl olacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu ve son derece olgunlaÅŸmamıştı, bu yüzden doÄŸal olarak iliÅŸki sona erdi. Hala davranışımdan utanıyorum. Birini birkaç hafta sonra görmeye baÅŸladım, ama onlara da zarar vereceÄŸimi fark ettim ve daha önce olduÄŸu gibi tutamayacağım sözler verdim, bu yüzden ben de bitirdim. Bundan sonra ben "Hayat seçti" – KoÅŸmaya, spor salonuna gitmeye, bir iÅŸ bulmaya, planlı eÄŸitim almaya, sigarayı bırak, okumaya baktı, aileme daha güzel baktı. Vücudum iyi görünüyordu, doktorlar ne kadar iyi yaptığımı söyledi, ailem beni övdü, para kazandım, ama her ÅŸeyi doÄŸru yapmasına raÄŸmen kalabalık bir ÅŸekilde yalnız ve kronik olarak sıkıldım. Daha iyisini yapmak için kafamda kendime deli baskı yap. Bu, tam anlamıyla iki ay sürdü, hiç bitmeyen bir içme, sigara içme, görünürdeki tüm yiyecekleri tüketme, yetiÅŸkin bir adam olmam, uyuyan, tüm paramı harcamış, iÅŸimi bıraktı, eÄŸitim, baÅŸka bir ÅŸey, aşırı kilolu ve hasta olmasına raÄŸmen ailemle tartışmadan önce. Ölümün tek çıkış yolu olduÄŸunu hissettim – bir psiÅŸik koÄŸuÅŸta sona erdi ve aylardır buradaydı. Ä°laçlarım yüzünden artık aÄŸlayamıyorum, bu da kilo almamı saÄŸlıyor. Sıkışıp kalmış hissediyorum ve aynı uyku döngüsünü tekrar ediyorum, yemek yeme, eski ve kıyametin. Ben çok uygun deÄŸilim. Doktorlar gündüz eve gitmeme izin veriyor ama bunu hor görüyorum. Ailem birbirleriyle konuÅŸmuyor, küçük erkek kardeÅŸim çok baÅŸarılı ve baÅŸarılı, bu yüzden asla burada deÄŸil, diÄŸer erkek kardeÅŸimin normal bir iÅŸi var ve zamanında evde kalıyor, ama daha iyi olmama yardım etmeye takıntılı, bu da beni boktan ve öfkeli hissettiriyor, bu yüzden onu itiyorum ve onunla baÄŸlantı hissedemiyorum ve duygularını incitemiyorum. Eve geldiÄŸimde, odamda sıkıldım ve sadece tüm yiyeceklerini yiyorum, bu da beni obur olarak görmelerini saÄŸlıyor, ancak yemekten nefret etsem de kaçmak için yapıyorum. HissettiÄŸim tek duygu umutsuzluk ve öfke. Etrafımdaki herkese bok gibi davranıyorum çünkü kendine saygım yok ve nasıl görüntülediÄŸimi umursamıyorum (yine de büyük önem veriyorum?) Ve böyle yaÅŸamaktan çok bıktım. Terapiyi tavsiye etmek iÅŸe yaramaz – çok ÅŸey gördüm ve bana hiç yardımcı olmuyor. Tüm ilaçları denedi ve çalışmıyorlar. Kelimenin tam anlamıyla bir akıl hastanesiyim, bazı hemÅŸireler bana burada olmak için yeterince hasta olmadığımı söylüyor, çünkü diÄŸer hastalar çoÄŸunlukla ÅŸizofrenik ve sesler duyarken, ben "yetenekli"ama sıkışıp kalmış hissediyorum !! Kendimden nefret ediyorum çünkü bu sadece 1. dünya problemleri gibi geliyor ve hayatımdaki pozitiflerden yararlanmam gerekiyor. Zihin hastası ve nörodiverent insanlar için uygun hizmetlerin de çok uzun bir bekleme listesi var, bu yüzden hala akıl hastanesinde. Tuzaklamanın beni daha da kötüleÅŸtirdiÄŸini hissediyorum ama eve gidersem, büyük olasılıkla aynı hissedeceÄŸim ve baÅŸka bir giriÅŸimde bulunacağım. Benden kaçınılmaz bir insan oldum ve bunun tamamen farkındayım ama spiralleri durduramıyorum.

Hangi iÅŸ hakkında 0 ipucu olmasına raÄŸmen, gerçek arkadaÅŸlarıma sahip olabileceÄŸim, gerçek arkadaÅŸlarımı, bağımlılık yapan davranışlarımı durdur, öfkemi sakinleÅŸtirin, vücudumu sıralayın, ÅŸekillendirin, getto kasabamdan çık, bağımsız olun, ama nasıl biliyorum – nasıl hareket edemiyorum ?????? HissettiÄŸim korku yüzünden uyandığım ve uyuÅŸmanın yollarını arıyorum. Ben ayrıcalığımın tamamen farkındayım ve bokumu bir araya getirirsem iyi bir hayatım olsaydı, bu döngüyü bir kez ve herkes için nasıl durduracağına dair tavsiyeye ihtiyacım var. Çok uzun süredir devam ediyor. 14 yaşında bana söylemiÅŸ olsaydın, neredeyse on yıl sonra böyle olurdum dehÅŸete kapılırdım. Noktalı doktorların bana yararlı bir ÅŸey veremeyeceÄŸi zaman Reddit’e sorduÄŸunu idk ama çok kayboldum.