23 yaşına giriyorum ama anne-babamla yaşıyorum ve hiç arkadaşım yok. Tavsiyeye ihtiyacım var.

Yani yakında 23 yaşına gireceğim ve gelecek dönem üniversiteden mezun olmam bekleniyor. Geçtiğimiz birkaç yıl boyunca pek çok hata yaptım ve depresyonla ve şiddetli sosyal kaygıyla mücadele ettim. Bir yıl boyunca ilaç alıp terapi gördükten sonra artık o kadar da kötü değil ama yine de bazen tekrar ortaya çıkıyor.

Aslında hiç arkadaşım yok ve orta büyüklükte bir şehrin banliyösünde ailemle birlikte yaşıyorum. Aslında başka bir üniversiteye geçmek zorunda kaldım ve tutuklanmamla ilgili davranış sorunları nedeniyle bir yılımı boşa harcadım. Aslında tüm hayatım boyunca odamda sıkışıp kaldım ama 18 yaşıma girdiğimden beri bu kısmen benim sorumluluğumda. Lisede hiç arkadaş edinmeyi denemedim ve çalışmalarıma odaklandım. Üstelik lise birinci sınıftan sonra taşındım ve sosyalleşmek istememekle taşınmak arasında arkadaş edinmek gerçekten zordu. O zamana kadar bununla hiç mücadele etmedim.

Sürekli odamda sıkışıp kalmak zihinsel olarak hapishaneye benziyor, tek fark çok daha rahat ve güvenli. Üniversitede bir grup arkadaşım vardı ama onlarla hiçbir ortak noktam yoktu ve grubun “lideri” birinci sınıftan sonra resmen beni hayalet gibi görüyordu. Başka bir şey de, sosyal medyadaki takipçi eksikliğim beni her zaman güvensiz ve sosyalleşme konusunda gergin hissettiriyordu.

Dışarı çıkıp eğlenmek istiyorum ama perakende mağazalara girip çıkmaktan başka yapacak hiçbir şey yok. İstediğiniz zaman eğlenceli şeyler yapabileceğiniz ve sadece yürümenin bile ilginç olduğu büyük bir şehir gibi değil. Ayrıca oynamak istediğim gerçek bir spor olmadığı sürece egzersiz yapmayı da sevmiyorum ama yakınımda lig falan yok.

Bilmiyorum, umarım yüksek lisansa gidebilirim ve böylece yeni bir başlangıç ​​yapabilirim, ama kahrolası gençliğimi boşa harcadığımı ve tam bir zavallıya dönüştüğümü hissediyorum. Ailem beni hiçbir zaman anlamadı. Daha iyiye gittiler ama asla değişmiyorlar. Doğrusunu söylemek gerekirse oldukça sinir bozucu. Onlara tahammül edebilirim ama aslında 7/24 evdeler ve sonunun onlar gibi olmasını istemiyorum. Onlar düzgün insanlar, ancak ailenin yaşam tarzları ve inançlarıyla uyumlu olmasının önemini bilmek aradığım bir şey değil.

Ben de yeni bir şehre taşınmak istiyorum çünkü yaşadığım yerden nefret ediyorum. Isı tolere edilebilir düzeyde ama nem tam anlamıyla beni deli ediyor.

Hayatımı nasıl mahvedeceğime dair tavsiyen var mı? Sıkıcı hayatımı yaşam tarzı YouTuber’larının harika şeyler yapmasını izleyerek doyurmaktan bıktım.