21 ve geride kaldığımı ve kendimi yeterince zorlamadığımı hissediyorum.

21(F) yaşındayım ve az önce teyzemle üniversite yolum hakkında konuÅŸtum. Gerçekten kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiÅŸtim. Bana beni kıracak hiçbir ÅŸey söylemedi ama okulu nasıl bitirdiÄŸini anlatması, çoÄŸu arkadaşım ve ailemle karşılaÅŸtırıldığında benim ne durumda olduÄŸumu düşünmemi saÄŸladı. Mali yardım ve kredilerle bile devam etmem benim için çok pahalı olduÄŸu için orijinal üniversitemi bırakmak zorunda kaldım. Birkaç yıldır Community College’da mimarlık için üniversiteye transfer olmaya çalışıyorum. Her yol ya çok uzun ya da pahalı ve özellikle ailemin en az 4-5 yıl içinde mezun olma beklentisi beni çok caydırıyor.

Kendimi kaybolmuş hissediyorum, mimarlık okumak istiyorum ama ailem hemen mezun olmamı istiyor. Daha hızlı rotalara devam edecek kadar param yok ve daha hızlı olamadığım için kendimden çok utanıyorum. Her dönem 4-5 ders, 2-3 yaz dersi vs. alarak kendimi sınırlarımı zorladığımı hissediyorum ama yine de kendimi zorlamaya devam etmem gerektiğini hissediyorum. Teyzem bana hukuk okurken aynı zamanda bir işi olduğunu anlattı. Bunu yapmak istiyorum ama mimarlık derslerime ayrılan zaman göz önüne alındığında, kendimi yakmadan bunun mümkün olduğunu düşünmüyorum. Hayatımda olup biten pek çok şeyin yanı sıra kendimi çok yorgun ve hasta hissediyorum ama zorlamaya devam etmem gerekiyor.

Başkalarının da benzer deneyimler yaşayıp yaşamadığını veya aynı şeyleri hissedip hissetmediğini ve ne yaptıklarını bilmek istiyorum. Tüm bunlarla nasıl başa çıkabildiler ve benim kendimi parçalamadan hedeflerime ulaşmama yardımcı olabilecek bir şey var mı? Teşekkür ederim.