Hiçbir oyun beni Silksong kadar hayal kırıklığına uğratmadı

Birkaç kez zıpladıktan sonra, Hollow Knight’ı geçen hafta ilk kez yendim. Bunun olağanüstü olduğunu düşündüm. Bu nedenle Perşembe sabahı çok heyecanlıydım.

İki gün ileriye doğru parlıyor ve bence bitti. Bu sabah bir patrona karşı başımı çarparak iki saatten fazla geçirdim, sonunda dövdüm, sadece bir saat sonra başka bir tuğla. Şimdi son üç saattir başımı bu yeni duvara çarptım ve bence işim bitti.

Kızgın değilim. Çoğunlukla gerçekten üzgünüm. Her yıl yılın tüm oyunlarını bitirmeye çalışıyorum ve sanırım bu yıl muhtemelen yapamayacağım. Ben de çok zor oyunları yendim (Demon Souls, Returnal, Hollow Knight, vb. Birçok insanın muhtemelen tipik “git gud” saçmalıklarıyla cevap vereceğini biliyorum. Ancak bu zihniyet, sizinle aynı reaksiyon hızına sahip olmayan insanlar için çok küçümseyen ve yok. Eğer meydan okumadan zevk alıyorsanız, meşru bir şekilde sizin için gerçekten mutluyum. Keşke sadece diğer insanlar bu süreçte kapatılmasa.

Bu, bu yazı ile gitmek için garip bir yer gibi gelebilir, ancak bence Silksong oynamanın olumlu olanı, beni engelli insanlar için daha da empatik hale getirmesidir. Gerçekten dünyanın geri kalanını ve hikayeyi görmek istiyorum. Ancak oyun cevap veriyor gibi görünüyor: “Eğer gözlerinizi ve ellerinizi bu hızda çalıştıramazsanız, lanet olsun, oyunumuzu oynamanıza izin verilmiyor.” Bence bu gerçek erişilebilirlik sorunu ve mevcut zorluk ve oyunun gazeteciliğinde aldığı övgü beni hobinin geleceği için endişelendiriyor. Dünyadaki en sevdiğim şeyden kapatıldığımı hissettiriyor.

Bu yazının aşırı dramatik olduğunu biliyorum ve kendimi bu yazının ya görmezden gelinmesi ya da video oyunlarında benden daha iyi olan ve Silksong’ın tadını çıkaran insanlardan küçümseyen yorumlar alması için hazırlıyorum. Ama bir yerde havalandırmam gerekiyordu.