Hayatın 24 yaşında olabilir mi? Hiçbir şey doğru gittiğinde ne yaparsınız?

Merhaba millet. Burada ilk kez poster bu yüzden bir şeyleri bozarsam veya bunu yanlış yetenek altına koyarsam özür dilerim. Eğer bu bir çarpışmaya dönüşürse özür dilerim.

24’üm (NB) ve bence hayatım bitebilir. Ben bir kaybedenim, şimdiye kadar yaptığım her şeyde başarısız oldum, daha fazla hobim veya ilgi alanım yok çünkü artık benim için hiçbir şey ilginç değil. Eskiden bir sanatçıydım, şimdi sanat okulundan bir sınıf kaldı. Geri dönüp bitirirdim, nihayet havluya atmadan ve okulu bitirmek için çok aptal olduğumu kendime itiraf etmeden önce o sınıfta 6-7 kez başarısız olmasaydım.

Geliştirmek istiyorum. Daha iyi olmak istiyorum. Kendimi sevmek istiyorum- ama hiçbir şey yolunda gitmiyor. Kimse beni bir bütün olarak yapmamı ya da beni sevmemi istemiyor. Artık hayatımda kesinlikle kariyer hedeflerim veya hırsım yok. Hiçbir şey yapamam. Bu, kendi zihnimden gelen bir şey bile değil, insanların bana söylenen gerçekte gerçek inançları. Sadece ne kadar kaybeden ve başarısız olduğumu fark etmiyorum, bu herkes Etrafımda.

Hayat 24 yaşında olabilir mi? Buradan gelişmenin bir yolu var mı? Hiç kimse benim gibi rock dibe çarptı mı ve gerçekten dışarı çıkabildi mi, yoksa pes etmeliyim mi? Herkes bana 24’ün “genç” ve “sadece başlangıç” olduğunu söylüyor, ama hiç böyle hissetmiyor. Bilim alanlarında benden daha genç arkadaşlarım var ve hemşireler- ve ben sadece hiçbir şey olarak var değilim.

“Karşılaştırma sevinç hırsızı” ya da her neyse ama yasalım kendim hakkında kutlayacak hiçbir şeyim yok.

Etiketler:

1 Yorum

  1. WorldlinessFar609
    Eylül 10, 2025 - 6:07 pm

    24 *is* young. “Everything you’ve ever done” as an adult covers about 6 years in a life likely to exceed 80. You’ve spent a majority of that time in school pursuing what I presume is one degree. You haven’t tried much else. So, calling this rock bottom is a bit melodramatic.

    It’s not that strange to have no “career” ambitions. Many people find a passion to drive their careers, but for many of us it’s just a means to an end. Do what labors you can tolerate to get the pieces of paper we pass around in exchange for the results other people’s labors.

    Forget jobs. What are your basic needs? What makes you happy day to day? What would you do differently if you had the means? What would make you happy in life long term?

    About your art school-

    You don’t have to have a degree to be an artist or practice your art. If you want to be an artist and can’t help but associate it with anger, could you perhaps try to express that IN your art? You might find it therapeutic.

    Have you tried getting some tutoring in your specific problem class? Or talked to a school counselor/advisor about how to proceed?

    0

Yorum Yaz

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

6327 Toplam Flood
8267 Toplam Yorum
5138 Toplam Üye
60 Son 24 Saatte Flood

Kod e‑postana gönderildi. (24 saat geçerli)