Eylül 9, 2025
27 yaşında f, kayıp ve sıkışmış
Hey millet. Sanırım hayatım hakkında bir yön/tavsiyeye/yardıma/yardıma ihtiyacım var. Bir yazı yazmak için çok kişiliksiz geliyor ama çok sıkışmış hissediyorum … başlamak için, 2016’da liseyi mezun oldum ve işe başladım çünkü hayatımla ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yoktu ama özgür dersim vardı çünkü üvey annem şehir üniversitesinde çalıştı, bu yüzden ailem beni okula gitmeye itti. Babam+üvey anne+kardeşlerimle oldukça toksik bir ortamda yaşadım (baba şiddetli bir narsisist) ve Uni’nin ilk dönemimin sonunda evden atıldı. İkinci yılım boyunca hastalanana kadar beni ve kardeşlerimi olabildiğince destekleyen büyükannemle birlikte taşındım. Bulimia ile mücadele ediyordum ve mide sorunları yaşıyordum, safra kesemin çıkarılması (taş vardı) ve böbrekler temizlenmesi (kistler vardı) ve 2. yılın ikinci döneminde başarısız olmasını sağlamak için gramlarımla eve geri uçmak zorunda kaldım … Bu gerçekleştikten sonra her şeyin bakımını/kayıp kontrolünü durdurdum. Çoklu toksik ilişkilerde. Arkadaşlıklar. Neredeyse kendimi yasal sıkıntı yaşadı. Beni viral hale getiren çok kışkırtıcı fotoğraflar gönderiyordum. Büyükannem elbette bu konuda çok mutlu değildi, onunla uğraşmak istemedim, bu yüzden teyzemle birlikte taşındım. Okula geri dönmek için, hareket ve bir ev/adrese sahip olmaması nedeniyle zor olan OSAP’a (Kanada/Ontarian öğrenci kredisi) başvurmak zorunda kaldım. Yıllar boyunca birkaç rastgele ders aldım, ancak derecemi hiç bitirmedim. Yakın bile değil. 2022’de tamamen okula geri dönmeyi bıraktım ve o zamandan beri çalışıyordum. Terapiye gittim ve karmaşama katkıda bulunan bazı kısımları iyileştirdim, DEHB teşhisi kondum, hafta sonu içme çizgilerimi durdurdum, erkeklerle birlikte etkileşime girmeyi bıraktım (3 yılı çekirdekten yoksun) yemem her zamanki gibi sağlıklı ve vücut kompozisyonum normale döndü. Eylül 2023’ten beri kendi başıma yaşıyorum ve yılda 1-2x seyahat etmeme izin veren ve *tamam *ödememe izin veren 9-5 ofis/katip işinde (hor görüyorum ama tutarlılığı seviyorum). Sanırım ulaşmaya çalıştığım şey, "daha iyi" Hayatım, ama sıkıştım. Aslında sıkışıp kaldığım için değil, ne yapacağımı bilmediğim için. İş için okula geri dönmeyi (muhasebe) ve başladığımı bitirmeyi düşündüm, ancak çalışma masası/ofis işlerinden sonra günde 9 saatten fazla bir masada oturmak istemediğim açıkım. Tıp alanına baktım (kız kardeşi ve erkek kardeşi RN’ler) ama bilim kurslarım olmadığı için sağlıkla ilgili herhangi bir programı almak için geri dönüp ön reqs almam gerekecekti. Ben de sadece sikme ve striptizci olmayı ve parayı yatırmayı düşündüm çünkü yüz ve bedende çirkinliğin tam tersiyim/her zaman modellemek için söylendi (ew kendimi hype etmek istemiyorum) ama sanırım para kazanmama yardımcı olabilecek tek şey. Yüksek sesle gülmek. Bu çok üzücü ama bu doğru. Her şeyden çok, nerede uyuyacağım veya bir sonraki yemeğimin ne zaman olacağı konusunda endişelenmem gerekmediği için rahat olmak istiyorum. Ben de bir fikir sahibi olmak istiyorum "Geri Verme" Mümkün olan her şekilde dünyaya. Deneyim söz konusu olduğunda gerçekten sahip olduğum tek şey barmen/servis/restoran hayatının yanı sıra ofis/katip/resepsiyon ve 10K Instagram takipçilerim. Yüksek sesle gülmek. İşte bu. Bana her zaman güçlü bir konuşmacı olduğum söylendi, kolayca uyarlanabilir/dostum ve sayılarla iyi olduğum söylendi. Ne yapmam gerektiğini veya neyi sevmem gerektiğini bilmiyorum. Bir düşünemiyorum bile "tutku" benim. Bir zamanlar sevdiğim her şey, sadece şimdi seviyorum. Gerçek yeteneğim yok. Keşke birisi bana hayatı nasıl anlamlı/değer yaşamaya dair bir rehber verebilirdi.
Birinin benim için herhangi bir tavsiyesi varsa, lütfen verin. Şeker kaplama yok.
Etiketler:
Cutting out drinking, getting healthy, staying abstinent, living on your own, holding down a steady job, that’s stuff most people struggle with, so give yourself credit. You’re not lost at square one, you’ve already been building a foundation.
Feeling stuck usually comes from having too many directions and no clear “this is it” feeling. You’ve figured out that office jobs drain you, which is actually good to know. A lot of people waste years figuring that out. Since you’re good with people, adaptable, and comfortable in front of others, jobs that are more people-focused might fit you better, sales, events, training, even some health-related paths that don’t require years of science courses.
The whole “stripping/modeling” thought, I get it. The money’s tempting and it feels like something you could just step into. But deep down it doesn’t line up with the stability and meaning you want long-term. If you do want to make money off your looks or personality though, there are safer, more controlled ways to do it. Fanvue is one option where you can post on your own terms and set boundaries around what you’re comfortable with ([here’s the link](https://www.fanvue.com/signup?referral=FV-UTF9E6)).
It might give you some extra financial breathing room while you figure out the bigger picture.
You don’t need to land on your life passion today. Start small. Try one new thing at a time. You could take a class in something that interests you, shadow someone in a field you’re curious about, volunteer. See what actually gives you energy instead of drains it. You’ll slowly clear away the stuff that doesn’t fit and find something that sticks.
You’re not talentless or broken. You’re just in that messy in-between where you’re letting go of old stuff and figuring out what’s next. That feeling sucks, but it’s also proof you care about your future. You’ve already shown you can make hard changes in your life. That same grit will get you to a path that feels worth waking up for.
Im in Canada too, 27 as well. Not sure if you could afford even a college first, and a specific program? XRay tech for example. Pretty sure u dont need prereqs.
The best time was yesterday, next best is now. You should be proud u survived your battles and have a stable job and income bc trust me, read on r/ toronto jobs or any province really and you’ll see the reality of people with their masters and years of experience getting laid off..so you’re still young, give yourself grace! I personally took years to realize i liked the alcohol and partying bc it helped me not face realities, which is having to work hard and achieve my potential, letting alone knowing what that is. Once u find your purpose i think you’ll be fine. But u gotta actually decide, then try, then commit. Which as someone with adhd is tough personally lol but days will go by and itll get easier. You got this