Tek tabanca olmayi dert etmiyorum ama bazen gezip eglenmek istiyorum tek basima olmuyor bu surec

Erkeklerin dostluklari uzun olur birbirlerini aramasalarda dostluklari bitmez hâla ilk günkü gibi olur denen bir laf olur genelde mecrada. Lisede 4 kişilik bir gruptuk ama grubumuzun klasman olarak en harcanabilir kisisi bendim. Bunun farkindaydim ama zor dönemden gectigim icin dertlesecegim gezecegim kimsem olmadigi icin bunu bile bile cevremdeki herkesle konusup bilmiyormus gibi davrandim uzunca süre. Dostlarim dediklerim beni nadir ararlardi dert etmezdim sonucta hepimizin hayati var ileriye bakiyorlar diye dusunurdum. Askere gitme zamanim geldi birine bile haber vermedim gidecegimi askerde bekledim telefonlarin calmasini ama bir yanimda diyordu zaten soylemedim aramamalari normal diye. Telefona erisim saglayinca azda olsa umudum artti foto vb atiyordum igye ama hic aramadilar wpde konusmalari bile okuyor ediyordum bana bise sormadiklari icin konusmayA nadir dahil oldum. Bu surecte cok dert etmedim gene ama bigun beklerken dedim kendime wpden cikayim belki merak edip ararlar diye ama hicbiri arama zahmetine girmedi bile 4 ay bekledim askerde ararlar mi acaba diye ama olmadi. Sinirlendim biraz hayal kirikligina ugramistimda askerde insanlarin dost hikayelerini dinleyince ben nerde hata yaptim diye dusunmeden edemiyordum. Askerlik bitti sivile geldim. İs gorusmelerine giderken bu 4 kisilik ekibimizden birine denk geldim yolda sohbet ettik ama baktim ustten konsumaay calisiyor ne yaptin ne ettin diye. Bebde dedim hicbise evde yaylanip yatiyorum tarzi fevri cevap verdim. Sonra bana dedi askerdeymissin nasildi filan dedi dedim iyiydi siz nerdennbiluyorsunuz dedim. Bayadir biliyoruz zaten dediler. Gulumsedim sormadim niye aramadiniz diye iyiymis dedim. Sonra bi ara bulusalim tarzi konustu bende dedim telefonim her daim acik ararsaniz zaten ulasirsiniz dedim. Vedalatik ayrildik aradan 2 hafta sonra bu ekp bensiz bulusma yapmis igde fotolar atip eglenmisler sabaha kadar. SonrA dedim kendime vaay be onur diye. Bugun otururken bi anda telefonum caldi baktim bu ekipten birinin numarasi acmadim. Dedim onur büyüklük bende kalsin dedim kendime bu sefer ben aradim. Onlarda acmadi. Kendimi ezdirmek istemiyorum. Zaten askerlik surecinden sonra adanada gerçekten dost diyecegim kimsem kalmadi neredeyse ve baya birsey yasadim. Tek tabanca olmayi dert etmiyorum ama bazen gezip eglenmek istiyorum tek basima olmuyor bu surec. Ama bunlarla bulusunca bunlarin bilmislikleri altinda ileri geri konusmalarina maruz kalmakta istemiyorum. Sosyallesmek desek ayri bir hikaye