Ağustos 26, 2025
29F, depresif, yalnız ve tamamen kaybolmuş
Dönecek kimsem yok. Birisi muhtemelen tavsiye sunabilirse, bu çok şey ifade eder.
20’li yaşlarımı boşa harcadığımı hissediyorum. Kendimi insanlardan tamamen izole ettim ve her zaman zihinsel sağlığımla mücadele ettim. Kovulduğumdan bu yana sadece birkaç gün geçti ve vücudum çok gevşek hissediyor, dişlerimi fırçalamak için yataktan bile çıkamıyorum.
Bu işin bağımsız olmama yardım etmesi gerekiyordu ama ben berbat ettim, patronum, çocuklarla ya da onlarla olan işimle ilgisi olmasa da, işlerin sona erme şekli konusunda gerçekten acımasızdı.
Daha önce hiç kovulmadım ve benlik saygım yerde. Eski işimle köprüleri yaktım, kötü niyetli bir şekilde değil ama patronum kişisel olarak aldı, çünkü daha fazla ödeme yapan bir tane için ayrıldım ve şimdi hiçbir şeyim yok. Liseden beri erken çocukluk eğitiminde çalışıyorum ve küçük çocuklarla çalışmayı seviyorum, istikrarlı bir gelecek inşa etmek için yeterince iyi ödeme yapmıyor. Ben de dadaklama konusunda iyiydim ve ailelerle güçlü ilişkiler kurdum, ancak dadak bana hayatımda ihtiyacım olan tutarlılığı ve istikrarı vermiyor. Neyse ki hala küçük bir gelirim var ama artık terapistimi karşılayamıyorum. Şimdi Medicaid’den geçip baştan başlamalıyım.
Zar zor gördüğüm dışında arkadaşım yok. Hala evde yaşıyorum ve olacağımı düşündüğüm yerde değilim. Etrafımdaki herkes birlikte hayatları varmış gibi görünüyor ve ben sadece sıkıştım.
Psikoloji alanında lisansım var ve okula geri dönmeyi düşünmeye devam ediyorum. Çocuk terapisinde yüksek lisans almayı düşündüm çünkü çocukları bir şekilde desteklemek istiyorum. Çıkmaz işleri çalıştırmaktan ve hiçbir yere gitmekten bıktım. Esnekliğe ihtiyacım var. Ama aynı zamanda son derece içe dönük ve zihinsel olarak mücadele ediyorum ve benim gibi birinin kimseye yardım edip edemeyeceğini bilmiyorum.
İlişkim bir yıl önce sona erdi ve ben onun olduğunu düşündüm. Hala onu aşamıyorum ve çok depresyondayım. Lütfen bana yardım et.
Etiketler:
First, you are awesome and this all is temporary.
Second, I think the most important thing to know about you is- what do you ‘want.’
Let’s take a ‘you’ focused approach here and build a strat based on where you wanna go. Let’s consider ‘where’ you are now and where you wanna be.
Aimlessness is an enemy, it steals youth and passion. Let’s make something happen!
It’s ok to feel all the thoughts you are having now it’s called grieving. When I was laid go off during Covid19, I thought my world felt apart too. But, it didn’t! It was the beginning of great things that have unfolded later on.
Cry 😭 , feel sad… but when you are done with these, please start applying for your next job. The only one friend that you have, keep in touch with her/him. Forget about your boyfriend because he clearly wasn’t meant for you so there is no need to dwell on the past.
If you want to go for your master’s degree, then do for it. While you are a student, you will have an opportunity to apply for internships, co-ops, campus employment….
Keep applying to jobs (fast food, retail, sign up on different babysitting websites to care for children …). It will be alright no worries 😉.
How much is your interest in child therapy related to wanting to help kids so they are in a better position to help themselves at your age than you feel you are in? Have you given much thought to the likelihood your interest in childhood therapy is because you think it’s too late for you, but not for them?
The only way you should feel you wasted your 20s is if you refuse to learn from them. Listen, I get it— I was with someone for just shy of a decade and when it ended in my early 30s I kind of went into a state of numbness. I made so much of my life about life *with* them; I mourned that future and I also had to unpack what got me to that point. I realized making one person everything to me meant they took everything with them when it ended. I didn’t want to go through that again. I committed to staying single, making friends, learning new skills (unrelated to my career), and working through the muck. It was hard, scary, exhausting, and worth it. Took a few years but I am finally to a point where I wanted to try dating again. I am seeing someone I really like and the thing that is making a world of difference is I know if it doesn’t work out, I’ll be fine. I have a whole life for myself now.
As for finding your path, walking and journaling are free. Commit to staying off social media/your phone and go for walks. Take a notebook and a pencil. Sit down and write your thoughts at some point. Maybe take a book to read too. Just get to know *you* again. You don’t have to figure everything out today. You just need to get started, and trust me— the sooner you do, the better. Then once things start getting better, *keep doing things like this.* Taking care of yourself is a lifelong project.
You have the benefit of living at home. Instead of looking at that like a negative, try to reconsider it as a positive; you get to figure shit out and find a job without the added stress of keeping a roof overhead. Don’t waste that by being preoccupied with how you think other people are living.
Good luck ✌️
I am roughly in the same boat, with a lot of the same circumstances. I see you
If you would like someone to chat with, you are free to msg me on here. I may not have much solid advice to post on here, but sometimes someone else to connect with/talk to helps.