Neden üniversiteye gideceğimi bilmiyorum

Ben (24F) liseden 15’te ayrıldım ve ciddi anksiyete, depresyon ve CPTSD nedeniyle GED’imi aldım. Daha sonra ek olarak yetiÅŸkinlikte DEHB teÅŸhisi kondu. Haftada 15-20 saat dadı olarak çalışıyorum ve haftada bir veya iki kez bir konser mekanında güvenliÄŸi çalışıyorum, çünkü bu özel iÅŸler ve kısa vardiyalar/yarı zaman saatleri DEHB ve CPSTD için en iyi ÅŸekilde çalışıyor. Sorunlarımın karmaşıklığı nedeniyle 17-22’den birçok iÅŸ denedim ve baÅŸarısız oldum, ancak o zamandan beri bu iÅŸlerin her ikisini de saklayabildim. Yılda 15k-20 bin dolar kazanıyorum ve temel ihtiyaçlarımı karşılamak için EBT ve Medicaid’e güveniyorum, 6 ay önce SSI/SSDI için baÅŸvurdum ve reddedileceÄŸimden% 99 eminim.

Bu yılın baÅŸlarında Penn Foster aracılığıyla erken bir çocukluk eÄŸitimine doÄŸru çalışmaya baÅŸladım çünkü dadı oranımı bir derecem varsa en az 3-4 $/saat yükseltebileceÄŸimi biliyordum. Tüm çalışmalar gündüz ve anaokullar etrafında merkezlendi, yaptığım ve geri dönmekle ilgilenmediÄŸim bir ÅŸey vardı ve kendimi bu kadar iÅŸe yaramaz bilgilere odaklanamayacağına karar verdim (belki DEHB olmasaydım olabilir). Åžimdi sadece bu dönemi bitirmeye çalışıyorum, neyse ki kalan tek sınıflarım iÅŸe yaramaz ÅŸeylerle ilgisiz oldukça ilginç. Bu dönemden sonra gerçekten UMPI veya SNHU’ya transfer olmaya çalışmak ve genel çalışmalarda ya da bunun gibi bir ÅŸey olsa bile tam bir lisans göndermek istedim. Beynim ve sinir sistemim buna izin verdiÄŸinde okul çalışması yapmayı öğrenmekten hoÅŸlanıyorum, ancak kesinlikle kendi kendine hızlanmalı. Ben her zaman okulda bir A/B öğrenciydim ve 9 yıl sonra tekrar baÅŸladığından beri bu ÅŸekilde tutabildim.

Şimdiye kadar olduğumdan farklı bir şey yapmak isteyeceğim gibi bir dereceyi tamamlayabildiğimde, ne yapmak istediğimi ve başka bir şey yapabileceğime dair hiçbir fikrim yok olduğunu düşünüyorum. Ben de açıkça fakirim ve sonuçta hiçbir sebepten dolayı bir ton borcu riske atamıyorum. İlgi alanlarım oldukça geniştir ama kendimi hiç sıkıcı çalışabildiğim, ofis işini anlamayı veya haftada 40 saat boyunca aynı şeyi yaparak aynı yerde olabildiğimi görmüyorum (büyük ölçüde 30 için yapmaya çalıştım). Çeşitliliğe ve esnekliğe ihtiyacım var ama aynı zamanda öngörülebilirliğe de ihtiyacım var (ben olmak çok kolay ve eğlenceli, lol). Müzik endüstrisinde Real için çalışmak her zaman rüya olmuştur, ancak yaşadığım yerde çok az fırsat var ve kesinlikle çalışmak kolay veya düşük stresli bir alan değil.

Mümkün olduÄŸunca uzun süre yaptığım düşük ücretli-hayır-fayda iÅŸlerine baÄŸlı kalmam ve parmaklarımı EBT veya Medicaid’imi kaybetmediÄŸim için çapraz tutmak zorunda kalacağımı hissediyorum. Kendime vermeyi göze alamayacağım zahmetli geliyor, ama aynı zamanda her zaman geçmenin bir yolunu bulduÄŸum için gurur duyuyorum. Ne yapmalıyım:/