İşimi emiyorum ama bırakmak istemiyorum

Ben 22 Y/O ve ofiste çalışıyorum. Orada neredeyse iki aydır çalışıyorum, bu gerçekten uzun zamandır ama bence bence bir sorun var çünkü hala gelişemiyorum ve aptalca hatalar yapmaya devam ediyorum.

Karşılaştığım birden fazla sorun var. Bunlardan biri, bazı görevlerin, görevin yanı sıra başka bir şeye odaklanmadığım için bile bitirmem için gerçekten çok zaman almasıdır. Muhtemelen bir şeyler yapmak için zor yol alıyor olabilirim ya da sonuçtan memnun değilim, bu yüzden bir şeyler yeniden yapmaya devam ediyorum. Bana her zaman yararlı olan bazı ipuçları vermek için iş arkadaşlarımla çalışmamı danışıyorum. Bazen ilk denemede iyi bir iş çıkarırım; Diğer Timse iş arkadaşım daha sonra görevimi bitirmek zorunda çünkü o ne de ben o anda bir çözüm düşünemedim.

Ama ikinci sorun geliyor – çoğu zaman ne yapmam gerektiğini yanlış anlıyorum. İş arkadaşım bana talimatlar verdiğinde tam tersini yapıyorum ya da neredeyse her seferinde bir şey unutuyorum. Bunun bir DEHB şey olup olmadığını bilmiyorum ya da genellikle aptalım ama işleri doğru yapamayacağımı hissediyorum. Zavallı anım yüzünden aynı hataları yapmaya devam ediyorum, bu yüzden patronum not almamı önerdi (dürüstçe neden daha önce lanet olası zihnimi geçmediğini bilmiyorum). Diğer insanlar bana hatalar yapmamın tamamen normal olduğunu söylüyorlar ama tamamen aptal gibi hissediyorum ve boş zamanımın huzur içinde tadını çıkaramam beni rahatsız ediyor.

İş arkadaşlarım veya patronum tarafından bağırmam bile, yardım edemem ama bir yük gibi hissediyorum. Benim olarak neredeyse sıfır deneyime sahip yeni bir iş arkadaşı var ve işleri için övülüyorlar, bu yüzden bok gibi hissediyorum. Patronum bir zamanlar ilk aydan sonra performansım hakkında benimle konuşmaya geldi. Beni kovmak ya da başka bir şey istemiyordu, sadece neden bazı şeyleri yaptığımı ve bana yardım etmeye çalıştığımı anlamak istiyordu çünkü beni çok iyi kalpli bir insan olarak görüyor. Beni aynı zamanda mutlu ve üzgün kıldığından gerçekten minnettarım çünkü bir potansiyele sahip olduğuma inanıyor, ancak üç hafta sonra bile ilerleme görmüyorum.

Bırakmak istemiyorum çünkü bu alabileceğim en iyi iş ve bu fırsatı kaybedersem kendimi öngörmezdim. Yaşımda bile bu şekilde olduğum için kendimden gerçekten nefret ediyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum çünkü ne kadar zor olursa olsun iyileşemem.