*Öfkeyle işe hazırlanıyor*

Ne yapacağımı bilmiyorum. 😭 Åžu anki iÅŸimde tamamen periÅŸanım, ama orada da sıkıştım. Gerçek bir resmi eÄŸitimim yok ve ben öfkeli, içe dönük bir 42 yıllık tek ebeveynlik kazıma ve iÅŸim her biri yüz yüze insanlarla (müşteriler) baÅŸa çıkmamı gerektiriyor. LANET ETMEK. GÃœN. Zar zor uyuyorum, ÅŸiddetli dermatofajim var ve bu yerden hissettiÄŸim kaygı bir sonraki seviye. Her gün ayrılmayı düşünüyorum, her Pazar yapabileceÄŸim baÅŸka ÅŸeyleri arıyorum, bölgemde iÅŸe alan diÄŸer iÅŸler, gerçekten de iÅŸyerinde bilgisayarıma yer iÅŸareti koydum, ancak hayatta kalmak için yeterince ödeme yapan hiçbir ÅŸey yok, artı faydaların oldukça cömert olduÄŸunu bulmaya geliyorum. Ä°yi PTO, Birlik ve saÄŸlık sigortam ücretsizdir. Burada faydaların bir kısmını bile sunan hiçbir ÅŸey bulamadım ve eminim asla yapmayacağım. Lisedeki hayatımla ne yapmak istediÄŸimi bilmediÄŸimden ve Junior College’daki giriÅŸimlerimin asla kalmadığından nefret ediyorum. Sanırım yapmak istediÄŸim bir ÅŸey bulmuÅŸ olabilirim, ama en az 4 yıllık kolej gerektiriyor. Zamanım yok, hayatta kalmaya ve çocuÄŸumun kafasının üzerinde bir çatı tutmaya çalışmakla çok meÅŸgulüm. Yarı zamanlı koleje baktım ama ~ 6 yıl mali yardım ömrü sınırımın sadece yaklaşık 2,5 yıl kaldı, sonuçları göz önünde bulundurarak okulla çok fazla berbat ettim. Åžimdi çok mutsuzum, yapmaktan mutlu olacağım hiçbir ÅŸey bulamıyorum ve bu düşüncelerimi tüketiyor, bütün gün, her gün … Kendimi çok kaybolmuÅŸ hissediyorum. Herhangi bir tavsiyesi olan var mı?