İskandinav ülkelerinde bisiklet ve seyahat etmek beyin kimyamı temelden değiştirdi ve bu konuda ne yapacağımı bilmiyorum. Şimdi ABD’de rahatsız hissediyorum.

Doğal olarak arabalardan nefret etmiyorum, iyi bir Amerikan yolculuğunu seviyorum, dağlardan geçerken tam patlamada müzik dinliyorum, vb. … Ama Aman Tanrım, geçen yıl Kopenhag ve Amsterdam’da bisikletlediğimden beri beyin kimyamı tamamen değiştirdi. Bisiklet öyle. fazla. eğlence. Bu şehirlerde bisiklet sürerken etrafımdaki şehre çok daha bağlı olduğumu hissettim ve bu ‘Yaşam için böyle olduk’ hissi ile beni bıraktı. Sadece bisikletler değil, şehir düzenleri de. ABD’de tüm evlerimizi bir mahallede ve dükkanlarımızı şerit alışveriş merkezlerine sokuyoruz. Bu, ona ulaşmak için bir yere gitmeniz gereken bağlantısız bir topluluğa yol açar. ‘Kendiliğinden yaşamanın’ o kadar yaygın olmadığı için planlamak herhangi bir yere gitmek için. İskandinav şehirlerindeki müzelere ve mağazalara bisiklet sürerken, insan merakı ve keşif için çok daha fazla yer vardı çünkü çevremdeki her şey sindirilebilir ve yoğunlaştı. Amerika kilometrelerce betondur ve unutulmaya yayılır. Aniden, yılda 9 aylık bulutlu havaya sahip bu şehirlerin, kelimede yaşamak için en mutlu yerlerden bazılarının nasıl olduğunu anladım (iyi ve sağlık hizmetlerinin bir insan hakkı olduğu). Dramatik görünmek istemiyorum, ancak şehir düzenleri ve bu şehirlerin sahip olduğu toplu taşıma seçeneği, bu ülkeden çıkmak istememi sağlıyor. Şu anda 401K ile bir işim var ve üniversiteden mezun olduğumdan beri her şey var ama adamım …. Sadece bu ülkelerden birinde yaşamanın nasıl bir şey olduğunu istiyorum. Belki de çimlerin farklı bir yerde daha yeşil olup olmadığını bilmeden tüm hayatımdan nefret ediyorum. Ben büyüdüğüm ve şimdi yaşadığım bu ABD şehirleri doğal, kendiliğinden yaşam için tasarlanmamış, çok doğal değiller. Bir yıl önce o geziden sonra ABD’ye döndüğümden beri, beton levhalara gömülü birkaç düzine ağaç bulunan 8 şeritli yollarda şerit alışveriş merkezleri ve walmarts tarafından araba kullanırken kendimi gawking buluyorum. ABD’de olduğu gibi hissettiriyoruz, bu kadar insanlık dışı bir ortamda normal yaşamlar yaratmaya çalışıyoruz. Her zaman yaşadığım bir ülke hakkında bu şekilde hissetmek garip, ama bir yıldan fazla bir süre önce seyahat ettikten sonra artık burada evimde hissetmiyorum, neredeyse her zaman tanıdığım altyapıya bakan bir yabancı gibi hissediyorum. Gibi … Gitmeli miyim?