26 yaşında kayıp … bazı tavsiyeler kullanabilir

Herkesi UYGULAMA. Kasım ayından beri büyük bir depresyon nöbetinden geçiyorum – şimdiye kadar yaşadığım en kötü şey – ve kariyerleri değiştirmek zorunda kaldım. Şimdi kayboldum ve uzun vadeli ne yapmak istediğimi bilmiyorum ve herhangi bir öneri takdir ediyorum.

Bunu genişletmek: Son üç yıldır haftalık bir gazetede küçük bir toplulukta gazeteci olarak çalıştım. Gazeteciliğin tadını çıkarıyordum ve bir kez yaptığım şeyi sevdim, ama depresyon onu bir angarya gibi hissettirdi ve neredeyse dayanılmaz olduğu bir noktaya geldi. Devenin sırtını kıran saman maaştı – gazetecilik (dijital medya) derecesine sahip olmasına ve lisede olduğumdan beri yaklaşık on yıldır yapıyorum, eyaletimin asgari ücretinin üzerinde bir dolardan daha az yaptım.

Düşük ücret nedeniyle hala dışarı çıkamadım. Kasım ayında babamın apartman kompleksi, kira sözleşmesi yapmadan (kirayı yerin değerinin çok üstüne çıkaracaktı) onunla yaşadığım için beni çatladı. Kira talep etmiyor ama ben "ödemek" zihinsel sağlığım açısından. (Her zaman geçinmiyoruz, gizlilik yok, bazen insanlar geliyor, vb.) Yıllardır kendi yerimi almak istiyorum, ama yine karşılayamadım.

Birkaç ay önce kasabamdaki bir eyalet hapishanesinde bir akıl sağlığı yüklenicisi için katip olarak yeni bir iş buldum. Ücret ve faydalar çok daha iyi ve bir kez için bir zamanlar gelecek yıl içinde tek yatak odalı bir daire kiralamanın somut olduğunu yeterince yapıyorum. Birlikte çalıştığım insanları seviyorum. Sorunlar: tatmin olmuş hissetmiyorum (mahkmatmların bakıma erişmesine yardımcı olmasına rağmen) ve bu kaba bir ortam (düzeltmeler kalbin zayıflığı için değil.) 8 saat boyunca dünyadan kesilmekten nefret ediyorum (telefonlar ve "kişisel" İnternet kullanımı yasaktır) ve yaratıcı bir şey yapamamaktan hoşlanmamaktadır. Kendime işin sadece geçici olduğunu ve sonunda daha iyi bir şey geleceğini söylüyorum.

Ancak, beni rahatsız eden kısım bu: bilmiyorum Ne başka yapmak. Bir parçam gazeteciliğe geri dönebilmeyi diliyorum, ama ücret korkunç (hareket etme hayallerimden vazgeçmek zorundaydım) ve bu depresyonun başlangıcından beri yaratıcılığım yoktu.

Liseden beri işimin çoğu gazetecilik veya dijital medyada. Üniversitede her ikisi de iyice keyif aldığım bir podcast ve radyo şovu yaptım. Ancak, iyi ücretli bir iş bulup alamayacağımı bilmiyorum. Ve şu anda Cross Country’yi bir fırsatın var olabileceği yere taşıyacak fonlarım yok. (Artı, hala yaratıcılık/depresyon sorunu var. Ben çok insan değilim, bu yüzden yetenek yerine arka uç/üretimde olmak istiyorum.)

Başka bir şey takip etme olasılığını araştırdım, ancak diğer her şey hakkında bilgi eksikliğimden cesaretiniz kırılmaya devam ettim.

Örneğin, bilgisayarları hep sevdim. (Vintage olanları bile topladım.) Ancak, ben bir programcı değilim – okula gittiğimde öğretilmediği için programlama öğrenmek için her girişim nafile oldu. Masaüstü bilgisayarlarda çalışabilirim, ancak dizüstü bilgisayarların onarımı ile ilgili sorunlar yaşadım. Ağ oluşturma ve tüm protokoller beni karıştırıyor.

Web sitesi tasarımını sevdim ve kendi web sitemi tasarladığım HTML ve CSS’yi biliyorum. Ancak, yine, web sitesi tasarımında kullanılan daha modern dillerin çoğunu bilmiyorum – özellikle arka uçta. Çoğu insan WordPress veya diğer CMS’leri kullanmaya dönüştü ve web tasarımını güvenli bir alan olarak görmüyorum – özellikle AI kodlamanın çoğunu yapmak için daha yaygın hale geliyor.

Otizmle birey (muhtemel) olarak, bazı garip çıkarlarım var. Her zaman HVAC hakkında öğrenmeyi sevdim, ama ellerimle çalışmayı emiyordum ve sıkı alanlara ve aşırı sıcaklıklara tahammül edemiyorum.

Ne yapacağımı bilmiyorum. Herhangi bir öneri, tercihen okula dönüp daha fazla borç kazmak zorunda kalmadan yapabileceğim bir şeyi takdir ediyorum.

Kendimi çok kaybolmuş hissediyorum ve bir bakıma aptal. Mevcut işimi – faydalarına rağmen – yıllarca onlarca yıldır tahammül edebileceğimi düşünmediğim için dört gözle bekleyeceğim bir şeye ihtiyacım var. Sadece rahatça yaşayabildiğim için keyif alabileceğim bir iş istiyorum.