Gerçekten korktum kız arkadaşımın yardıma mı ihtiyacı var? (Yahoo Cevaplarından)

Bir genç olarak şiddetli depresyondan muzdarip oldum ve Garfield karakteri ve bakış açısı ile güçlü bir bağ oluşturdum. Üzücü ama Garfield antolojilerini takıntılı olarak okumak beni normal hissettiren tek şeydi ve sonunda erotik bir fiksasyon aldı.

Sicko gibi hissetmekten kaçınmak için Garfield’ın bir kadınla (Pamela Anderson’ı 1991 dolaylarında düşünün) beden ve Garfields’ın kafasını çizdim, böylece fiksasyonumun hayvanlarla veya homoseksüelliÄŸi bastırmadığından emin oldum. Bu Garfield/Pam Hybrid hala aynı ısırma zekâsı ve acerbic görünümüne sahipti ve kendimin çok daha yakışıklı ve kaslı bir versiyonunun çizimleriyle uyuduktan sonra boÅŸluÄŸu doldurmak için bir lazanya’yı doldurmak için kendini nefret etme eÄŸilimindeydi. Bu çizimler sonunda Garfield ve kendimin oynadığı erotik fanfiction’a dönüştü (kafamda Garfield’ın hala bir kadın bedeni var ama hikayeleri okuyan biri normal Garfield ile seks yaptığımı düşünüyordu.) Jon’u kıskanç bir öfkeyle öldürdüm, Odie’ye dokunmadım, arkadaÅŸlığından zevk alıyorum ve izliyorsa umursamıyorum.

Hikayeler, kendiniz nefret eden rantlarla dengelenmiş oldukça temel dilek yerine getirme şeylerdir. Bunu yıllardır günlük olarak yapıyorum ve 8 farklı klasöre gömüldüğüm bir klasörde önemli miktarda yazım var. Kız arkadaşım bir aramaya geldiklerinde kazara onların karşısında tökezledi ve oldukça korktu. Ona bir tür hasta değil, psikolojik sorunlarım için garip bir çıkışa sahip normal bir adam olduğumu nasıl gösterebilirim?

İşte küçük bir örnek, böylece resmi elde edersiniz.

O yere ağlarken ona baktım, ayak parmaklarında tatmin edici horoz damla damlacıklarım, sarkık ama hala şişmiş, sadece bir mil koşan ve kendini bir dilim turta ile ödüllendiren bir adam gibi memnun görünüyordu.

Her zaman yaptığı gibi bıçaÄŸa ulaÅŸtı ve tanıdık yarasına dilimledi, ‘Senden nefret ediyorum, senden nefret ediyorum’ mırıldandı.

Nefret ettiğiniz kendi değersiz ruhun, Tanrı hepimizden nefret ediyor ve bu yüzden gülüyor, dünyayı acımıza gülmek için yarattı, şimdi yiyin! Onu mideye attı ve aptalca boğazından aşağı bir lazanya tavasını zorla ikiye katladığımda, çoğunu öksürdü, ancak boş bir ruhun gözyaşlarını ağladığını ve onun acılarından sertleştiğini bulduğum her damlayı yalamak için onu yaladı ve aptal yüzüne kan fışkıran önkolunu ovaladı.

Odie bana nefretle karışan bir korku görünümü ile baktı ama müdahale etmemeyi biliyordu ve Doggie Hardon’a gerçekten umursamadığını söyleyebilirim, daha sonra eÄŸlencemi biliyordu. Onu birçok insanı emdirdim, toplulukta arkadaÅŸ edinmek için ama çoÄŸunlukla onu aÅŸağılamak ve bıraktığı herhangi bir benlik saygısını yok etmek için.