Şu anda bana uzun vadede hayalimdeki kariyerden daha iyi kazanç sağlayacak bir işte çalışıyorum, kalmalı mıyım yoksa gitmeli miyim?

Bu yüzden arşivci olmak istiyorum. İşte söyledim. Son birkaç yıldır muhasebe alanında uzak bir işte çalışıyorum ve bunu umursamıyorum. Hataları yakalamayı seviyorum, veri girişini seviyorum, uzaktan çalışmanın yalnızlığını seviyorum ve muhasebe tarzımın uzmanlaşmasını seviyorum, bu yüzden birisini bu konuda eğitmek gerçekten zor, bu yüzden işimde kendimi güvende hissediyorum.

Tarih alanında diplomamı aldım. Aslında 2 ders eksiğim var çünkü son dönemimde kız kardeşim vefat etti ve almam gereken derslerin her ikisi de zaten birden çok kez aldığım dersler olmasına rağmen onlar herhangi bir istisna yapmazlar.

Genel not ortalamam berbat, bu yüzden eğer yüksek lisansımı gerçekten arşiv çalışmalarına devam ettireceksem, bunu yurt dışında yapmak zorunda kalacağımı düşünüyorum. Yani şu anki hedefim en az 20 bin dolar tasarruf etmek ve bu bahar/güz döneminde diplomamı bitirmek ve 2027 baharında yüksek lisansa başvurmak.

Ä°ÅŸte benim durumum. Ä°ÅŸimi bir ÅŸekilde seviyorum/umursamıyorum ve iÅŸlerinden nefret eden birçok insan tanıyorum ve rahat, rahat ve dürüst bir iÅŸe sahip olduÄŸum için minnettarım… biraz kolay mı? Ama bana meydan okunmuyor ve beynim üniversitede ya da mevcut iÅŸimin ilk yıllarında olduÄŸu gibi hiçbir ÅŸey öğrenmiyor. Sanki rolümde ustalaÅŸmışım gibi geliyor.

Şu anki pozisyonumda kalabilirim, maaşımı artırmaya devam edebilirim, belki lider bir rol üstlenebilirim ve birkaç yıl içinde başka bir işverene geçebilirim ama sonunda hayatımdaki seçimlerimden pişmanlık duyacağımdan o kadar endişeleniyorum ki.

Mevcut kariyer yolumda rahat, öngörülebilir ve potansiyel olarak kazançlı olduğu için mi devam edeceğim? Yoksa bir adım atıp işsizliğe, potansiyel olarak düşük maaşlara ve rahatsızlığa yol açabilecek bir kariyer yolunu mu takip edeceğim?

Mantıksal olarak burada aklıyla düşünen insanların hemen muhasebeyle kal diyeceklerini biliyorum ama diyelim ki elimizdeki tek hayat bu, gözümü kırpıp 40 yaşına gelip hayalimdeki kariyerin peşinden gitmediğime pişman olmak istemiyorum.

Ben de çok kaotik bir hayat yaşadım ve fakir olmaya alışkınım. Ben eski bir koruyucu gencim, evsiz kaldım, kendi ailem tarafından işkenceye uğradım, hiçbir şeye ve hiç kimseye sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu çok küçük yaşlardan beri biliyorum. Bu yüzden sık sık dolaşarak, farklı kültürlere/evlere uyum sağlayarak, temel yaşam becerilerini kendi başıma öğrenerek ve günü hiçbir şey olmadan atlatarak kaosla başa çıkma konusunda pratik olarak eğitildim. Beni tek bir yere bağlayan hiçbir şey ya da hiç kimse yok, değerli eşyalarım ya da evcil hayvanlarım bile. Artık büyümüyormuşum, değişmiyormuşum gibi geliyor, sürekli bu dairede sıkışıp kalıyorum ve farklı bir şey yapmak istiyorum.

Acaba izleyebileceğim başka tarih merkezli bir yol var mı? Şu anda tanınmış bir müzede gönüllü olarak çalışıyorum ve üniversitedeyken bir arşiv işinde çalıştım (ama esas olarak sadece Star Trek hayran kurgularını organize ediyordum), bu yüzden çalışma geçmişimde emsal yok gibi değil.

Ve dürüst olmak gerekirse, beni çok az gururlandıracak bir şey yapmak istiyorum ve sanırım ona muhasebede çalıştığımı söylesem şöyle olurdu. "bu mu?" Boktan çocukluğumun/ergenliğimin bir hiç uğruna geçmesini ve muhasebenin sadece rakamlardan ibaret olmasını istemiyorum.

Bilmiyorum. Ayrıca filmleri de seviyorum (çok fazla), queer hakları konusunda tutkuluyum (kız kardeşim trans olduğu için öldürüldü ve bunu kimin yaptığını asla bulamadılar ve bu yüzden şimdi queer hakları konusunda daha da tutkuluyum) ve oldukça sık antika alışverişi yapıyorum. Ben çocukken büyükannem antika satıcısıydı ve antika dükkanlarıyla ilgili hoş anılarım var. Ama temelde günde bir film izliyorum ve gerçekten düşündüğüm tek şey bu ama bu endüstri artık neredeyse ölü veya içine girmek imkansız, bu yüzden bunun geçerli bir seçenek olduğunu düşünmüyorum. Konu eşcinsel haklarına gelince yasal çalışmalara başlayabilirim. Antikacı yolunu izleyebilirim. Bilmiyorum.

Her türlü öneri ve yönlendirmeyi takdir edin!