22, Üniversitede Başarısızım, Yolum Yok ve En Düşük Durumumda Olduğumu Hissediyorum, Tavsiyeniz Var mı?

BaÅŸlığın da belirttiÄŸi gibi, ABD’de üniversiteye giden 22 yaşında bir erkeÄŸim ve tamamen kayboldum. Ortaokul ve lisede geçirdiÄŸim zamanın büyük bölümünde üniversite yapmak istediÄŸim bir ÅŸey deÄŸildi. Çok küçük bir kasabada büyüdüm ve küçük yaÅŸta zorbalığa maruz kaldıktan sonra uyum saÄŸlayamadığım açıktı. Uyum saÄŸlama çabalarımda kendim için istediklerim yerine çevremdeki herkesin benden istediklerini dinledim ve bu da üniversitenin yapılacak bir ÅŸey olmadığı fikrine yol açtı. Ancak üçüncü sınıfta bana ait olmayan bir hayat yaÅŸadığımı fark ettim. Dindar olduÄŸumu, inançlarımı, ilgilerimi vs. taklit ettim ve bunların hepsinin birer eylem olduÄŸunu bildiÄŸim halde aslında ne istediÄŸimi düşünmeye zaman ayırmadım. Tek umursadığım ÅŸey, ÅŸehrimden çıkıp çeÅŸitliliÄŸe sahip, misafirperver ve memleketimin dar görüşlülüğünden arınmış bir yere gitmekti.

Böylece, üniversiteye işletme bölümü olarak başladım çünkü ailemin istediği buydu ve bir süre çok iyi iş çıkardım, ancak hızla hayatımdan mutsuz oldum çünkü bir kez daha kendim yerine başkalarının yapmamı istediği şeyi yapıyordum. Şarkı söylemeyi, gitarda şarkı yazmayı, oyunculuğu ve şiiri her zaman sevdim ve çok büyük bir ineğim ama ailemin bu konulardaki hayal kırıklığı beni bu şeylerin peşinden gitmekten alıkoydu. Okulları değiştirdim, işime devam ettim ama o noktadan sonra işler daha da kötüye gitti. Derslere gitmeyi bıraktım, notlarım her dönemden sonra daha da düştü, birkaç kez bölüm değiştirdikten sonra bile, kendimi madde bağımlılığının derinliklerinde buldum ve işler başa çıkılamayacak kadar büyüdü. Sonunda aileme açıldım, onlarla konuşmak ve kendime odaklanmak için eve geldim, bir psikiyatristin yanı sıra bir terapistle de görüşmeye başladım ve depresyon ve DEHB için ilaçlar almaya başladım ki bunların ikisi de hayatımın büyük bir bölümünde fark edilmedi.

Hayat hikayem hakkında gevezelik etmek istemiyorum ve eğer buraya kadar geldiyseniz, bunu okumaya zaman ayırdığınız için içtenlikle teşekkür ederim. Kendimi gerçekten daha iyi hissetmeye başladım ve terapistim ve ben, altta yatan travmam ve diğer zihinsel sağlık sorunlarım konusunda ilerleme kaydettik. En büyük endişem ne yapmak istediğim ya da ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrimin olmaması. Tek bildiğim, üniversite diplomamı istediğim, bunu yapmamak için çok şey yaşadığımı hissettiğim ve felsefe, kültür ve diğer akademik alanlara karşı bir sevgi bulduğum ve bunların hepsi beni okulu bitirmeye motive ediyor. İki dönemlik akademik denetimli serbestlikten çıkıyorum, ancak üniversitemle bu sorunu çözmek için görüşmeler yapıyorum, nasıl ve ne zaman ya da okulla ilgili ne yapmak istediğimi bilmiyorum. Sanata (özellikle müzik ve oyunculuk), sosyal aktivizme, seyahate ve farklı hobilerime olan sevgime rağmen, en iyi seçeneğimin ne olduğunu bilmiyorum.

Zaman ayırdığınız için teşekkür ederiz ve her türlü tavsiyeyi, eleştiriyi veya benzer hikayeleri memnuniyetle karşılarız!