Seni neyin mutlu ettiğini nasıl anlarsın?

Yirmi sekiz yaşında bir yazılım geliştiricisiyim. Lisenin ikinci yarısında ve üniversitenin ilk yarısında oldukça depresyondaydım ve hayattan gerçekten ne istediğimi çözemiyordum. İyi bir üniversiteye girdim, depresyon nedeniyle birkaç dersten kaldım ve doğal yeteneğim, üniversiteye kadar nasıl ders çalışacağımı öğrenmeye ihtiyaç duymayacağım anlamına geliyordu, yatay geçiş yaptım ve diplomamı (mühendislik yerine bilgisayar bilimleri üzerine) çok daha az bilinen bir okuldan aldım. Ondan sonra hala çalışmakta olduğum oldukça iyi bir işe girdim ve bir yandan da yüksek lisans yaptım. Bu iş bir süreliğine yeterince tatmin ediciydi, ancak ilerleme için çok az fırsatın olduğu, giderek daha zehirli bir ortam haline geldi. Yakın zamanda bana önemli bir maaş artışı sağlayacak yeni bir iş teklifi geldi ve ben de kabul ettim. Henüz başlamadım ama sorun şu ki, bu bana ne kadar daha işlevsel bir depresif durumda olduğumu fark etmemi sağladı. Yeterli para kazanıyorum, kendi başıma yaşıyorum, seyahat ediyorum ve hala kendimi tamamen dümensiz hissediyorum. On sekiz yaşımdayken olduğu gibi gerekli şeyleri yapmakta yetersiz olmayabilirim ama hala bir amacım yok. Kendimi bir hamster çarkındaymış gibi hissediyorum, hareketler yapıyorum ama mutlu hissedemiyorum ya da yaptığım hiçbir şeyden hoşlanamıyorum.

İnsanlar her zaman para karşılığında bir iş bulmayı ve iş dışında anlam veya mutluluk bulmayı söylerler, ancak bunun benim için gerçekten işe yaradığını düşünmüyorum çünkü beni debelenmekten başka bir şey yapmaya zorlamak için dış yapıya ne kadar güveniyorum. Para umurumda değil. İş bana yataktan kalkmam için bir neden veriyor. Yüksek lisans bana evden çıkmam için bir neden verdi. Şimdi lisans sonrası tıp öncesi bir program veya buna benzer bir şey yapma isteği duyuyorum çünkü en son herhangi bir şeyin çoğunu yüksek lisans yaparken hissettim. En azından okulu ve öğrenmeyi sevdiğimi biliyorum. Muhtemelen doktor olmak beni gerçekten mutlu etmeyecekti ama büyük bir eğitim alma ve odaklanacak üretken bir şeye sahip olma ihtimali aklıma gelen en çekici şey. Okumak ya da bir şeyler izlemek dışında pek bir hobi bulamadım çünkü pek çok şeyden sıkılıp vazgeçiyorum. Sehpamın üzerinde haftalardır dokunmadığım yedi sıra örgüm, hard diskimde onlarca yarım yazılı kod projesi, neden aldığımı tamamen unuttuğum bir kutunun içinde bir Raspberry Pi var.

Depresyonda olan ya da kariyerine ilgi duymayan herhangi biriniz, sizi neyin mutlu ettiğini nasıl anladınız, hatta onun peşine düştünüz mü?