20 yıldır bunu kimseyle paylaşmadım

Gençken tam olarak kaç yaşındaydım, belki 13-15? New York’ta amcamı ziyaret ediyordum. Amcamın küçük bir dairesi vardı ve banyoya girmek için onun yatak odasından geçmek zorunda kaldım. Orada olduÄŸum günlerden birinde beni yeni kız arkadaşıyla tanıştırdı ve sonunda geceyi orada geçirdi. Onlar uyuduktan kısa bir süre sonra BÃœYÃœK bir 2 numarayı almak zorunda kaldım. Yatak odasının kapısını kapatmışlardı ve onları uyandırma, hatta özel bir ÅŸeyi bölme konusunda çok güvensizdim. Panik içinde iÅŸimi boÅŸ bir alışveriÅŸ poÅŸetinde yaptım. Daha sonra kanıtlarla ne yapacağımdan emin olamadım. Onu pencereden dışarı atmayı düşündüm ama paranoyam beni maÄŸlup etti. Ya biri pencereden geldiÄŸi daireyi görüp teÅŸhis edebilseydi ve başım belaya girerse? Bu yüzden yapmayı düşünebildiÄŸim tek ÅŸey, doo doo torbasını sırt çantama koymak ve onu umumi tuvalete atmak üzere dairemin dışına taşımaktı. Ertesi sabah asansörle alt kata indik ve koklayabildiÄŸim tek ÅŸey sırt çantamda saklanan ÅŸeyin iÄŸrenç kokusuydu. Amcam ve kız arkadaşı, çok keskin olmasına raÄŸmen kokudan hiç bahsetmediler. Bunun ÅŸehrin kokuları falan olduÄŸunu varsaymalarını umuyordum. Ama geriye dönüp bakınca bunun bir ÅŸekilde benden geldiÄŸini bilmeleri gerekiyordu. Sonunda tuvalete ulaÅŸtım ve çantayı bıraktım ama sırt çantamın hala pis koktuÄŸuna eminim. YolculuÄŸun geri kalanında koku benimle oyalandı. Artık amcamı ve kız arkadaşını her gördüğümde o deneyimin utancını yeniden yaşıyorum. Bunu hiç kimseyle paylaÅŸmadım ve bu durum beni bugüne kadar çok rahatsız ediyor.