Aralık 14, 2025
41 ve çıkmaz sokak..
Yani 41 yaşındayım. Son 15 yılımı babama ve büyükannem ve büyükbabama bakmakla geçirdim. Bu süre zarfında 2 işim vardı, temel olarak depo işleri yapıyordum..
2015 yılında büyükbabam vefat etti ve ben büyükannemin ana bakıcısı olarak kaldım. Teyzem, annem ve amcam, günün her saati onunla birlikte olamayacak kadar uzakta yaşıyorlardı ve ben tek bekar torun olduğum için, tam zamanlı olarak onun günün her saati onun arkadaşı olma işini alan kişi bendim. Kadını seviyordum ama o çok fenaydı. Aynı dönemde babam fiziksel olarak dağılmaya başladı. Ben de onun işsiz hayatıyla 90’ların başındaki büyükannem arasında hokkabazlık yapıyordum. Üstüne üstlük, hayat gözünüzün önünden film şeridi gibi geçen bir iş kazası geçirdim. Aylardır güvenli olmadığından şikayet ettiğim bir bölgede yeni işe alınan biri tarafından neredeyse ezilmek üzereyken yönetimin onlara karşı tavrımdan hoşlanmaması nedeniyle kovulmamla sonuçlandı.
İşimi kaybettikten bir ay sonra büyükannem hafif bir felç geçirdi ve artık araba kullanamıyordu. Bu yüzden neredeyse günün her saati onunla evde kalmak zorunda kaldım. Faturaları ödemek için tam zamanlı olarak Uber’de çalışmaya başladım. Bu noktada 30’lu yaşların ortasındayım. Güçlü bir arkadaş çevrem ve hobilerim var ama hayatı hiç sevmiyorum. Günlerim, etrafındaki herkese küçük bir çocuk gibi küçük düşüren, talepkar bir kadınla ve kendini kaybetmiş bir babayla geçiyordu. Bacak ve temelde uyuşturucu bağımlısı bir erkek çocuktu. 7 yıl sonra şok oldu: büyükannem ve babam 13 ay arayla vefat ettiler. Büyükannem öldükten hemen sonra 40 yaşına giriyorum. Yaklaşık 7 yıldır tam zamanlı bir işte çalışmıyorum. Gelecek yılın tamamını ne yapacağımı düşünerek geçiriyorum çünkü ailem büyükannem ve büyükbabamın evini satıyor ve benim hiçbir konuda söz hakkım yok, vasiyette de benim için hiçbir şey yok. Bazı kötü seçimler yüzünden kredim düştü (gerçekte içki içmiyorum ya da uyuşturucu kullanmıyorum, ancak görmezden geldiğim depresyonla uğraşmak, temelde benim için saçmalık satın almak ve sürekli dışarıda yemek yemekti) ayrıca babama da destek olduğumu, yaklaşık 25 bin borç biriktirdiğimi ekle. Ailem benim gidip bir daire almamı ve 40 yaşında hayatıma başlamamı bekliyordu.
Onlarla birkaç zorlu hafta kavga ettikten sonra, son on yıldır büyükannemle takılmam karşılığında bana 30 bin dolar pay verdiler. Bir kredi kartını ödedim ve fırsat çıkınca bir aylığına Japonya’ya doğru yola çıktım.
Bir arkadaşımın evinde kalmaya geri döndüm, ta ki gerçekten kötü bir dönemden geçen başka bir arkadaşıma yardım etmek için başka bir eyalete gidene kadar, yer değişikliğinin belki her gün ayaklarımın üzerinde durup iş bulmama yardımcı olacağını umarak başka bir eyalete gittim.
Neredeyse bir yıl oldu. Teksas’tayım. Geçmiş deneyimlerime dayanarak en az 15 dolar ödeyen herhangi bir şeye başvuruyorum. Uber için araba kullanıyorum, Uber’in hesabımı kendi eyaletimden yeni yerime aktarmasını beklerken yeni bir araba satın almak ve arkadaşımın kirasını ödemek için kuruttuğum paradan geriye ne kaldı.
Tekrar borcum arttı, en azından aylık 900 dolarlık kiramı karşılayacak herhangi bir işe başvuruyordum, ancak reddedilme veya soğukluk üzerine reddedilmekten başka bir şey alamadım.
Diplomam yok, lisede film yapma hayalleri kuran ama çalışmak için çalışmaya başlayan vasat bir öğrenciydim. Arabam dışında borçtan başka adıma ait hiçbir şeyim yok. Romantik bir hayatım yok ve görünüşe göre istihdamımdaki boşluk nedeniyle istenmeyen adam gibiyim (ve evet, özgeçmişim bu boşluğu açıklıyor)
Babam iki kez boşanmış bir uyuşturucu bağımlısıydı ve son yıllarını bir oda kiralayarak, yarısını meteliksiz ve sarhoş olarak geçirmişti. Kendime sonum böyle olmayacak dedim ama babamın yaptığı hatalardan kaçınırken bile aynı noktaya geldim.
Şanslı olduğum tek şey iyi bir arkadaş çevremin olması. Ama onlardan sonsuza kadar vazgeçemem. 41 yaşındayım, sanki iş dünyası kapıyı yüzüme çarpmış gibi hissediyorum ve ben sadece su üzerinde yürüyorum…
Bu çıkmazdan nasıl çıkılacağına dair herhangi bir tavsiye
Etiketler:
9 Yorum
Yorum Yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.
Ummmm hold on, hold on.
You were loyal to your family. Have you thought about all the good you have done?
Good things are around the corner for you internet stranger. Be kind to yourself, you deserve it!
First of all, you need to speak to someone who is not a friend or Reddit about all the shit you have been through. All your behavior stems from the awful shit they put you through and took decades of your life to care for them. No one here can help you with that like a therapist or psychologist can.
Second, you have the ability to go back to school for anything, literally anything. Whether that’s trade school or junior college there are tons of low cost options.
Third, if uber is paying the bills and keeping you going. Good! That’s a good start. There is no shame in that.
Fourth, you need COMMUNITY. Not friends, not a solo hobby… you need something in your life where you are around new people with little judgement. I don’t care if that’s church or a dodgeball league or magic the gathering. Go out and be around fresh ideas and people.
Never been more old people in the world who need caretaking. Fastest growing region of the economy in terms of number of jobs is one or another form of care. It’s what you know. If you have tried that space and been rejected then there is a coaching or presentation or other problem to solve there. If you haven’t- sure you might be sick of it but when you need the work you need the work and there is a ton of growth opportunity in that business, people starting care services to scale up.
You made a mistake obviously going on a vacation you couldn’t afford. I honestly did similar (Ibiza) but I ended up hitting it big a couple years later. Looking back it was a really reckless decision that I will never forget. All you can do is take accountability and build try to build bit by bit. Try to network through people you actually know for work.
I’ve also spent years being a family caregiver, and I understand how hard it is to transition back into working. What helped me was telling everyone I saw that I was looking for work, then having a friend call me when her company was hiring. Hopefully, something will connect for you soon. As you build up new experiences, that gap will fall off your resume. Keep searching, and take good care of yourself while you look.
Tell me about Japan was it amazing or over hyped . Best of luck bro
https://www.reddit.com/r/findapath/s/q4i9xCxIq1
The inspector gig is big in Houston amd Corpus, not sure what part of texas you are in
Dude I highly recommend you just lie on your job applications to cover up gaps in employment. Say you did something like painted houses or worked landscaping. Some small business contractor type stuff. Something hard if not sometimes impossible to verify. Get a free textnow number and use that for the reference. etc etc.
You gotta do what you gotta do. It’s not like you’re applying to NASA and falsifying your credentials. You’re just making up some unrelated bullshit so the bullshit system will give you a chance to make the bare minimum to survive.
Similar position and it’s what I’ve done many times now. It works.
Do your friends know you’re looking for entry-level work? Job openings like that will often be given to someone if they have a recommendation from someone who works at the company, especially if it’s a smaller business where people know each other.
Be sure to ask around while you’re searching. I don’t think you’re stuck. I think this is the feeling of starting over. Just don’t get too caught up in something that’s not paying off for you just because you have the feeling of being stuck.