İki kez göç ettim, şimdi 30 yaşındayım ve yeni bir ülkeye yeni başlıyorum ve kendimi tamamen geride hissediyorum

Bunu yazmanın şu anda olup bitenleri rasyonelleştirmeme yardımcı olacağını umuyorum ve belki de yol boyunca bazı tavsiyeler alabilirim!

Yaklaşık 8 yaşımda Kanada’ya göç ettim ve ailemin, kardeÅŸime ve bana güzel bir hayat vermek için vazgeçtikleri her ÅŸeye her zaman minnettar oldum. "daha iyi hayat". Lisans eÄŸitimimi hemÅŸirelik alanında tamamladım ve doktora yapmayı planlıyordum. Her ÅŸeyi doÄŸru yaptığımı, lisede harika iÅŸ çıkardığımı, harika bir genel not ortalamasına sahip olduÄŸumu, tonlarca ders dışı aktivite, araÅŸtırma vb. yaptığımı sanıyordum. Ayrıca eÄŸitimimin masraflarını karşılamak için yarı zamanlı çalıştım. O zamanlar ileri eÄŸitime devam etmeden önce birkaç yıl çalışıp deneyim kazanmam gerektiÄŸini biliyordum.

Elbette hayatta hiçbir ÅŸey planlandığı gibi gitmez. 20’li yaÅŸlarımın sonlarında hayatımda bazı deÄŸiÅŸiklikler oldu ve bu da beni ABD’ye göç etmeye yöneltti. Bu noktada ne ters gidebilir ki diye düşündüm. Göçmenlik iÅŸleminin iÅŸleme koyulmasını bekleyeceÄŸim ve hâlâ ABD’deki yüksek lisans okullarına baÅŸvurabileceÄŸim, sadece birkaç yıl geride kalacağım.

Hiçbir ÅŸey beni bir yetiÅŸkin olarak bir yere taşınırken arkanızda bırakmanız gereken her ÅŸeye hazırlamadı ve artık ebeveynlerime daha fazla minnettarım. Dairemi, arabamı ve sahip olduÄŸum her ÅŸeyi satmak, ardından NorCal’a taşınmak ve burada hemÅŸirelik iÅŸi isteyen herkesle rekabet etmek zordu. Göçmenlik evraklarını beklerken bir yıl boyunca çalışamamak da zordu.

Yeni baÅŸlamanın beni bu kadar geride hissettireceÄŸini tam olarak anladığımı sanmıyorum. Kanada’da kalan ve yüksek lisansa gitmek isteyenler bunu zaten yapmışlar, diÄŸerleri ise yerleÅŸip sevdikleri alanlarda çalışıyorlar. Buradaki bazı DNP programları herhangi bir hemÅŸirelik deneyimi gerektirmemektedir ve bu nedenle DNP’lerini lisans eÄŸitimlerinin hemen ardından tamamlayabilen birçok hemÅŸire bulunmaktadır. Amerika BirleÅŸik Devletleri’nde yaÅŸayacağımı bilseydim daha önce CRNA seçeneÄŸini de düşünürdüm.

Bana kendimi geri kalmış hissettiren şeyin de burada büyümüş ailem ve arkadaşlarımla çevrelenmiş olmam olduğunu düşünüyorum. Kocam en iyi şirketlerden birinde çalışıyor, harika bir maaş alıyor ve zaten doktorasını tamamladı. Ailem etrafında konuşulan ana konu her zaman çevredeki üniversiteler oluyor ve tanıştığım her genç kuzen ya da aile arkadaşım sarmaşık ligine girmiş ya da halihazırda tıp doktoru olarak çalışıyor. Sosyal çevremde hiç hemşire yok ve eyalet dışından gelen çoğu insan çalıştığım küçük hastaneyi bile tanımıyor. Buradaki tüm ailem çok daha başarılı görünüyor ve ebeveynler zaten çocuklarının üniversiteye gitmesi için fazlasıyla para biriktirmiş. Kendimi hiç bu kadar dışlanmış hissettiğimi sanmıyorum. Kocamla bu konuyu konuşmaya çalıştığımda, her zaman dinlemeye istekli, ancak deneyimimi tam olarak anladığını sanmıyorum.

Åžu anda yüksek lisans okullarına baÅŸvuruyorum ancak buradaki tüm hemÅŸirelik programlarının, ABD dışında bir üniversiteye giden herkes için WES’ten transkript deÄŸerlendirmeleri gerektirdiÄŸini çok geç fark ettim. Daha önce fark edemediÄŸim için bu tamamen benim hatam, ancak bu, WES’im zamanında tamamlanmayacağı için muhtemelen en iyi tercih ettiÄŸim okullardan hiçbirine baÅŸvuramayacağım anlamına geliyor.

Söylemeye gerek yok belki şu anda çevremdeki insanlardan kaynaklanıyor ama etrafımdakilerle karşılaştırıldığında hiçbir şey başaramadığımı hissediyorum. Ayrıca WES başvurumu zamanında tamamlamadığım için yüksek kabul oranlarına sahip DNP okullarına giremediğim için de kendimi yıpratmaya devam ediyorum.

Umarım benim zamanım bir an önce gelir ve içinde bulunduğum kariyerle gurur duyarım ve istediğim her şeye ulaşırım.