35 ve kaybolmuş hissediyorum

35 yaşındayım ve kendimi tamamen kaybolmuş hissediyorum. Son 10 yıldır yazılım mühendisiyim ve bunun her dakikasından nefret ettim. Oldukça iyi para kazanıyorum, bu da kendimi nankör hissetmeme ve şikayet etmeye hakkım yokmuş gibi hissetmeme neden oluyor ama çalışmaya dayanamıyorum. Hiçbir zaman yazılım mühendisi olmayı planlamadım. Üniversitede yazılım mühendislerinin ne yaptığını bile bilmiyordum. Üniversitedeki bilgisayar bilimi derslerini sevdim ve olayların akışına uydum. Ancak çok geçmeden yazılım mühendisliği uygulamalarının bilgisayar bilimleri dersleri teorisinden çok farklı olduğunu keşfettim; başlangıçta hoşuma giden de buydu. Her zaman bir yazar ya da bir çeşit sanatçı olmak istemiştim. Ancak ailem sanatı son derece önemsemiyor ve eleştiriyor ve sanatçıları hak sahibi, tembel, zengin çocuklar olarak görüyor. Neredeyse yaptığım her işten kovuldum. Düşük performans nedeniyle işten çıkarılmadan önce genellikle her birinde yaklaşık bir yıl dayanırım. Günlerce, hatta bazen haftalarca çalışmaktan kaçınıyorum çünkü nedeni ne olursa olsun bilgisayarın başına oturup tutarlı bir şekilde kodlamaya odaklanamıyorum. Tembel değilim – yani olabilirim ama aynı zamanda ilgilenebileceğim bir şey olduğunda son derece çalışkan da olabilirim. Ancak yazılımı o kadar sıkıcı ve sinir bozucu buluyorum ki, herhangi bir şeyi yapabilmek için kendi kendimi tedavi etmem gerekiyor. Muhtemelen tahmin edebileceğiniz gibi oldukça korkunç bir DEHB’m var ve şef olmak gibi daha ilgi çekici bir şey yapmayı hayal ediyorum, ancak buna nasıl başlayacağımı bilmiyorum ve asla geçimimi sağlayacak kadar para kazanamayacağımdan endişeleniyorum. Gerçekten birlikte olmak istemediğim biriyle zehirli ve biraz da istismarcı bir ilişki içindeyim. Birçok kez işleri bitirmeyi denedim ama her ne sebeple olursa olsun devam edemedim. Her şeyi kesin bir şekilde bitirmekten kaçınmaya devam edeceğimden, ilişkiyle birlikte sürüklenip gideceğimden ve sonunda toksik, sevgisiz bir evliliğe ve bir çocukla sıkışıp kalacağımdan korkuyorum. Son zamanlarda yazılarıma daha fazla odaklanmaya çalışıyorum ve cesaret verici bir ilerleme ile iyi gidiyor, ancak tüm yayın süreciyle ilgili kendimi çok kaybolmuş ve cesaretim kırılmış hissediyorum. Keşke bu süreçte bana yardımcı olacak bir akıl hocam olsaydı. Ben de son zamanlarda resim yapmaya başladım ve bunu seviyorum. Hayalim maddi özgürlüğe sahip olmak ya da sanat dünyasında kendi resim atölyemi kurabilecek, tüm zamanımı resim yaparak ve yazarak geçirebileceğim bir yer edinebilmekti. Ama bu hayalin sadece bir fantezi olduğundan ve oraya ulaşacak paraya ya da başarıya asla sahip olamayacağımdan endişeleniyorum. Ölmeyi istemekle ilgili düşüncelerim giderek artıyor. Kendime zarar vereceğimi sanmıyorum; bu, aktif olarak yapmak isteyeceğim bir şey değil, daha ziyade ölmeyi tercih edeceğime veya uykumda ölmeyi umursamayacağıma dair pasif bir arzu. Buraya kadar geldiyseniz okuduğunuz için teşekkürler.