Havaalanı Osuruğumun Hayatları Değiştirdiği Gün (Belki)

Kapıma zamanında varabilmek için havaalanında hızlı adımlarla yürüyordum, geldiğim an, zar zor duyulabilen, kokmuş bir osuruk kıçımın yanaklarından içeri girdi.

Görünüşe göre kulaklıklar yüzünden başkaları tarafından duyulmuyordu, sadece ben. Ve koku! Koku. Kokuşmuş! Onunla savaşmadım bile, ona sahiptim. Açıkça perişan olan ve kokudan geri çekilen ergen ve ergenlik çağındaki kızlarıyla birlikte bir kadının gözlerine baktım.

Yine de kendimi utandırmayacaktım. Bu anlara gülüyorum. Dedim ki: “Ben doÄŸamı kucaklıyorum. OsuruÄŸum hakkındaki düşünceleriniz beni ilgilendirmez!”

Benden önde olmalarına rağmen kelimenin tam anlamıyla çizgiyi terk ettiler.

Kesinlikle hayatları etkilendi. Kim bilir ne dalgalanmalar yaşandı. Belki o deneyimin sonucunda kapıyı çaldığında doğalarına da sahip çıkmaya karar verdiler.