Mağara Ayısı Rahibinin Vaazı

Beni dinleyin küçükler.

Yakın otur. Bu gece küçük ateş edin. Gökyüzü kararıyor, kemikler çatlıyor. Bu, kötü hafızanın da yakında yürüyeceği anlamına geliyor.

Bir zamanlar uzak bir mağara. Başka bir kabile. Yavruları yanılıyor.

Bir iki kafa. Bir çığlık, bir emme. Bazıları gözleri olmadan doğar. Bazıları geriye doğru sürünür, asla ayakta durmaz. Yaz ayları kaybolana kadar ağlarlar. Sonra sessiz ol. Her zaman sessiz.

Mağara ayısı yüzünü çeviriyor. Gökyüzü av vermiyor. Kökler elde çürür. Ateş ıslak ölür. Bütün kabile duman çukuru gibi gitti.

Neden diye soruyorsunuz, Rahip? Mağara Ayısı neden onları böyle lanetledi?

Şimdi iyi dinleyin küçükler. Sert sözler geliyor.

Kuzenler dans ediyor. Kardeşim kız kardeşimi öp. Kardeşinin karnı büyüyor. Kan, yılanın kuyruğunu yemesi gibi kendi kendine bükülüyor. O düğümden kötü ruhlar çıkıyor. Dişler düşer, kalpler kurur, yavrular gözlerinin arkasında ışık olmadan doğarlar.

Yani şunu hatırlıyorsunuz: Uzaklarda avlanın. Tepe kabileleriyle ticaret yapın. Akrabanızla değil, yabancıyla dans edin. Kanı ayrı tutun, Mağara Ayısı’nı memnun edin. Bunu yapın, ateş sıcak kalsın. Mamut yaklaş. Her şey yolunda.

Şimdi ye. Artık düşünmek yok.