Bunu anlamama yardım edebilir misin?

Bugün 32 yaşına giriyorum.

Aynı zamanda USPS’de PSE olarak çalıştığım ilk günüm. Sadece birkaç ay içinde, aynı alanda Associate’imi zaten kazandıktan sonra İşletme alanında Lisans derecesiyle mezun olacağım, bunun burada bir önemi yok çünkü diplomam postanede işe yaramaz.

21 yaşımdan beri ve ilk işime başladığımdan beri, son on yılımı gerçekten büyüyebileceğim bir yer arayarak geçirdim. Satış, perakende satış, müşteri hizmetleri gibi her türlü işte çalıştım ve yıllarca yaptıklarımı insanlara anlatmaktan utandım. Hiçbir zaman bir ofisim olmadı, hiç arabam olmadı ve tüm yol boyunca dairelerimi oda arkadaşlarımla paylaştım. Hatta son kız arkadaşımın bana asla kimseye dönüşmeyeceğimi söylemesinden sonra flört etmekten vazgeçtim ve neler olup bittiğini çözmeye elimden gelen her şeyi adadım.

Yıllardır arkadaşlarıma ve aileme yaptığım iş hakkında yalan söyledim çünkü yaptığım her iş diğerinden daha aşağılayıcıydı. Yine de sokağa düşmemek için ortaya çıkmaya devam ettim. Her türlü işyerinden, her kökenden insandan bir şeyler öğrendim ve alçakgönüllü kalmak, çok çalışmak ve ilerlemeye devam etmek için elimden gelenin en iyisini yaptım.

Tüm adımları yaptım. Topluluk önünde konuşmadan İnsan Kaynaklarına, yönetimden satışa, aklınıza gelebilecek her sisteme kadar pek çok eğitim almış profesyonel özgeçmişinizi oluşturun. Ama bugün kendimi benden daha genç, hiçbir diploması olmayan bir amirin altında postaları tasnif ederken, onun beni itip kakmasını ve işini yaptırmasını izlerken buluyorum.

Gerçek bir kariyer bulmak için her şeyi denedim. Los Angeles’ta üç yılımı fırsatları kovalayarak geçirdim ve sonunda bir toptancıda müdür yardımcısı pozisyonuna geldim ve sadece işin COVID sırasında kapanması için. Ayaklarımın üzerinde durabilmek için bir satış işi için Florida’ya taşındım, ardından MetroPCS’de satış elemanı olarak çalıştığım Georgia’ya taşındım. Sonunda bana Minneapolis’te konut destek koordinatörü rolü teklif edildi. O şehre aşık olmam benim için bir mola gibiydi. Ancak sadece iki hafta sonra, acil bir telefon beni bu sefer tekrar Boston’a taşınmaya gönderdi.

Şimdi üç aydır buradayım. Kaydettiğim her şeyi kaybettim, tüm bağlantıları tükettim ve akla gelebilecek her işe başvurdum. Ve yine de burada bir kez daha baştan başlıyorum.

Bunu yazıyorum çünkü yoruldum, mağlup oldum, yıprandım. İlerlemek için aklıma gelen her şeyi yaptım ama yine de sanki hareketsiz duruyormuşum gibi geliyor.