Perspektif

Herkese merhaba. 25 yaşındayım ve hayatta biraz kaybolmuş hissediyorum. Karşılaştırmanın neşe hırsızı olduğunu biliyorum ama yanlara bakıp herkesin hayatının nasıl ilerlediğini görmekten kendimi alamıyorum ve benimki öyle değilmiş gibi hissediyorum.

Son 3 yıldır aynı yerde çalışıyorum ve terfi almıyorum. Ä°ÅŸin benim için gerçekten çok fazla olmaya baÅŸladığını ve iÅŸimi deÄŸiÅŸtirmezsem bunun saÄŸlığım için kötü olacağını hissediyorum, ancak iÅŸ piyasası çok kötü ve aldığım teklifler de daha kötü. MD’ye baÅŸladım, ancak 23 yaşında yarım bıraktım ve yakın zamanda yeniden baÅŸladım. Ama üzülüyorum çünkü o kadar çok zaman harcadım ki ÅŸimdiye kadar çalışıp iÅŸimden ayrılabilirdim.

Çok iyi bir maaş almıyorum, bu yüzden evde ailemle yaşıyorum. Ve şu anda tıp fakültesi okuduğum ve başka hiçbir şey için param kalmadığı için taşınmaya yakın değilim, üstelik her zaman yorgunum. Her zaman meşgulüm ve eskisi gibi spor yapmaya ya da hobilerimi yapmaya vaktim yok.

Benim yaşımdaki pek çok insanın seyahat ettiğini, daire tuttuğunu, evlendiğini görüyorum ve iş anlamında ya da yukarıda bahsedilen alanlardan herhangi birinde hayatımı bile düzleştiremiyorum. Kendimi kaybolmuş hissediyorum ve sanki çok çalışıyormuşum gibi ama yine de herkesin başardıklarından çok uzakta olduğumu hissediyorum.

Sadece birisinin 25 yaşında kaybolmuş hissettiğini ancak zamanla her şeyin daha iyiye gittiğini hissettiği hikayelerini paylaşıp paylaşamayacağını sormak istedim.