Az önce hayatımın en kötü vücut kokusunu duydum

Az önce hayatımın en kötü vücut kokusunu duydum

Dün eğitici ve eğlenceli bir şeker mi şaka mı yürüyüşünün bir parçası olarak çocuklara ve ebeveynlerine ormanda yürürken rehberlik etmeyi içeren bir etkinlikte gönüllü oldum.

Herkesin hesabının verildiğinden emin olmak için arkadaydım.

Bu adam karısına ve çocuklarına yetişmek için yanımdan geçti. O andan itibaren o arkada kaldı, ben de onun arkasındaydım.

Yaz ortasında bir arabada pişen ekşi, çürük peynir gibi kokuyordu ve sonra birileri çürüyen peynirin üzerine araba spreyi ağacı sürmeye çalıştı.

Bu elle tutulur bir şeydi. Ne zaman ileriye doğru hareket etse, BO’su oyalandı ve ben de ona doğru yürüdüm. Onun kokusunu on adım öteden alabiliyordum. Esinti nedeniyle otuz metre öteden.

Bu sadece sıradan bir BO değildi. Bu fauldü. Hayatımda ilk kez BO’yu gerçekten saldırgan olarak değerlendirdim. Gerçekten toplumun dile getirilmemiş kurallarının ihlali, duyularıma saldırı gibi hissettim.

Aşırı abartmıyorum ya da komik olmaya çalışmıyorum. O kadar kötüydü ki.

Bir insan nasıl bu kadar kötü kokabilir? Ve küçük çocuğunu taşıyordu. Nasıl naif olmadı? Nasıl onu takip eden bir karısı vardı?

Duş alması ve kıyafetlerini değiştirmesi için ona bağırmak istedim.

Aslında öğürdüm ve neredeyse kustum.

Ben de şefkat göstermeye çalışıyorum çünkü belki sağlık sorunları falan vardır?

Kokunun bana doğru yaklaşan ve yüzüme tokat atan bir el tarafından temsil edildiği bir çizgi film gibiydi.

Bu benim sıra dışı BO hikayem. Bu benim tanıklığımdır.