Sahip olunmuş umutların tükenmiş ruhları gibi güneşimiz
Umutlatın ruhlarla birleştiği gece kaybolmuştu yüreğimiz
Elbet bir gün yok olacaktı yıllarca anlam yüklediğimiz
Hayallerimizin dertleri,
Dertlerimizin intikamı içerisinde boğulurken sakin kalandı sadece “zihnimiz”
Bedenleri hür, zihinleri esir insanlar tarafından inşaa edilmişti yoksul mahallemiz
O yoksul mahallede eriyip gitmişti parlayan güneşimiz
Biz o güneşte varımızı yokumuzu yitirmişiz